Page 193 - PetPraUma 01
P. 193

็
                        ั
                                       ิ
                                                                "
            ื่
                  ี
                                                                  ู
         เมอเตรยมตวเสรจ  รพนทรกนาทางเกณฑลกหาบของเขา
                                               ็
                                             "
                                                 ํ
                                                                )
                                                                                >
                                                        ื
                       ื่
        ื
                           ํ
                                                                        >
                                        )
  ไปเกอบหมด เพอทาหนาทไลราว คงเหลอไวแตสวนนอยใหเฝา
                                                                  )
                                     ี่
                                                             >
                                 >
                                                                                   \
          C
  แค>มป และจัดเตรียมหุงหาอาหาร เมื่อทุกคนเดินผ)านลงมาที่ลํา
                                                                  ั
                                                            )
                                                         ั
                                       ี
                                                     ํ
                         ั
                             ู
         ็
            ็
                                                                              ั
  ธารกเหนแงซายกบลกหาบอกสามคนกาลงชวยกนถลกหนงหม                                       ู
  ปOาและกวางอย
                     ู)
  “อ>าว! แงซาย แกไม)ไปช)วยไล)เลียงผาร?”
                                                   ึ
  เชษฐาทักยิ้มๆ
                                           ึ้
      ุ)
                                                          Q
                                       >
                                                                               )
  หนมชาวดงนกพเนจรเงยหนาขน  ยมยงฟนขาวเหมอนอยางท                                      ี่
                                                      ิ
                                                  ิ้
                                                                       ื
                   ั
  เคยเห็น
                                                          ั
                                  ั
  “ผกองใหผมชวยลอกหนงกวางกบหมปาครบ  แลวใหเฝาแคมป                                     C
                                                   ู
                                            ั
                                                     O
     ู>
              >
                                                                                >
                                                                  >
                    )
                                                                           \
                                                                        >
  ด>วย”
  “ทําไมคุณไม)ให>แงซายไปด>วย?”
  นายจ>างหนุ)มหันมากระซิบถามจอมพราน
                                                                  \
                                                                            C
                                    ุ
                                                                        >
                                                                                 >
                                                  >
                                                        ี
                                                                               >
                                ั
                                                             ื
                            >
                         )
  “เราไปกนหมดไมไดครบคณชาย  ตองมเหลอเฝาแคมปไวบาง
             ั
                                                                                 >
                                                                 ี่
                                                        C
                      ู
                                           >
                                ี่
                                      ิ้
                                               \
  และในจานวนลกหาบทเราทงใหเฝาแคมป  คนทเราควรจะไวใจ
                                                    >
            ํ
  ได>มากที่สุดก็คือแงซาย”
                             )
                   ํ
    ั้
                                                                   ู)
                                                                            )
                               ึ้
                                              ี้
                                                      ั
                                                                     O
                                         ึ
             >
                                    ิ
  ทงหมดขามลาธารไตขนเนนทบเตยๆ  ตดทางลงสปาโปรง  รพ                                    ิ
  นทรออกคาสงกาหนดการนดแนะกบคนของเขาไวเรยบรอยแลว
                                                                                  >
                                                                           >
       "
               ํ
                   ั่
                                                                  >
                      ํ
                                     ั
                                               ั
                                                                     ี
  บญคานาพวกลกหาบทงหมดทตามมาดวย  แยกตดทางออมไป
                                ั้
                                          ี่
                                                     >
        ํ
            ํ
                                                                    ั
                      ู
    ุ
                                                                             >
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 193
   188   189   190   191   192   193   194   195   196   197   198