Page 385 - PetPraUma 01
P. 385

ั
                                                 >
                                                           ี
                                                                         )
                   )
               )
                                                                           ี
                             ็
                                                                  >
                                                                    ุ
  พรานใหญอยางเขากสามารถบอกไดในทนทวา ไอกดไมมทางจะ
                                                            )
                                                                         >
                                                           )
                                                                                  ็
                                                               ี
                                                                              ื
                                                                       )
  พ>นมือไปได>แล>วถึงแม>ไม)ตามมันก็ต>องตายแน เพยงแตชาหรอเรว
  เท)านั้น จากพิษบาดแผลที่ถูกยิง!
                                                >
                                         ี้
                        >
  “หวานเลยครับเจานาย แบบนไปไดไมไกลหรอก มนตะกายไปได                                  >
                                                                   ั
                                                   )
                                         O
                                               ี้
                                                                           ี่
                               >
                                                                         ู)
   ็
  กเพราะความตกใจแทๆ  ปานนอาจไปนอนจอดอยทไหนใน
  ละแวกใกล>ๆ นี่แล>วก็ได”>
                                                         )
                                        >
                                                                             ั
                 ื
            ื้
                                    ั
                                                                  ี
  พรานพนเมองของเขาพากนรองออกมาอยางยนด  ภายหลงจาก
                                                              ิ
  ช)วยรพินทร"สํารวจทิศทางไปของมัจจุราชแห)งไพรกว>าง
  “เราออกตามกันเดี๋ยวนี้เลย ช>าอยู)อีกทําไมล)ะ”
  ไชยยันต"โพล)งออกมาอย)างตื่นเต>น
                               >
                       ็
  “เดี๋ยวครับ ใจเยนๆ ไว ไม)จําเปFนจะต>องรีบร>อนเลย”
     ิ
                   >
                                                        ั
           "
                                     F
                                                                                 >
                                             ิ
                         ้ํ
  รพนทรบอกดวยนาเสยงเปนปกต  แลวหนมาทางเชษฐา  ดวย
                                                    >
                              ี
  ดวงตาเปFนประกาย จับแขนนายจ>างบีบ
                                                                        ิ
  “ผมว)า คุณชายนั่งพักผ)อนให>สบายเสียสักครู)เถิดครบ จตใจจะได                        >
                                                                   ั
                         ั
                                              )
                   >
                                                                ั
     F
             ิ
                                                                                 >
                                                          ็
                                         ึ
  เปนปกต ไมตองกงวลหรอก ถงอยางไรผมกขอรบรองวาเราตอง
                                                                         )
                  )
                 )
  ไดตวมนแน  เราตามทนมนถมไป  แลวกตามไดงายดวย เพราะ
                                                       ็
                                                                >
                                    ั
       ั
                               ั
                                                                       >
                                                                  )
                                                   >
     >
           ั
               ั
                                                                   )
                                                             ั
                          ั้
                     )
                                                       >
                                         ี
                                                         ั
  รอยออกชดอยางนน  บางทเราอาจไดตวมนอยางสงบโดยไม                                      )
                                                                                   Q
   ํ
  จาเปนตองเปลองกระสนอก  ขอเวลาใหลกปนของคณชายทฝง
                                ุ
        F
                                                                      ุ
                                                             r
                                                       >
                                    ี
                                                        ู
                                                                                 ี่
                     ื
            >
                                                                             ั
                                                                         ี้
                                                                                  )
                                                                           ี่
               ั
                   ํ
                                ิ์
  อยในตวมนสาแดงฤทธขนเตมทเสยกอนเทานน ขณะนทมนเผน
     ู)
           ั
                                  ึ้
                                                  )
                                                         )
                                                            ั้
                                       ็
                                           ี่
                                              ี
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 385
   380   381   382   383   384   385   386   387   388   389   390