Page 410 - PetPraUma 01
P. 410

ั
                                                                   )
                                                                         ิ
                  >
      ื่
                                          >
                                                                ู
                                                              >
  “เรองหนงไอกด  หากคณชายตองการจะเอาไวดเลนจรงๆ  แลว
                                ุ
                    ุ
                                                                                  >
  ผมอยากจะแนะนําว)าพรุ)งนี้ควรจะให>คนของผมคนใดคนหนง นา
                                                                              ึ่
                                                                                   ํ
                                        )
                                                           ํ
     ั
                                                       ุ
                                                     >
                                            )
             ี่
                                     >
                                                                       >
                                                                             )
                                                                                   )
  กลบไปทหนองนาแหง  แลวสงตอไปใหคณอาพล  ใหแกชวยสง
                       ้ํ
                             >
           ี
                                    >
                        ั
                                                                     ี
                                                                   ิ
  ฟอกเสยเลยในทนท  ถาเราหมกเอาไวหรอใชวธขงตากแหง
                                                                                   >
                                                                       ึ
                                                        >
                            ี
                                              ั
                                                                 >
                                                            ื
                          )
                                                             >
                                                                       >
                                                         )
                                       ิ
                                                    ึ
    ั่
  ชวคราว  รอจนกวาเราจะเดนทางไปถงหลมชาง  แลวฝากพวก
  ลูกหาบให>เอาไปให>คุณอําพลตามที่คุณชายตั้งใจไว>แต)แรก ผม
                                       ื
                                                                             ี
             ั
         )
                                                ั้
                                           )
                                                             ุ
                              )
                           ี
                                                         ็
                      )
  เกรงวามนจะเนาเสยกอน หรอมายงนขนกหลดออกหมดเสยแรง
  เปล)า”
  เชษฐามองดูเขาอย)างสนใจเปFนพิเศษในคําแนะนํา
                                                ั
     ็
                           )
                                                              "
                                                                )
                                                   ุ
                                        ั
            ื
                  ั
  “กดเหมอนกน  แตมนจะไมขดกบวตถประสงคสวนใหญของเรา
                                      )
       ี
                                                                           )
                                            ั
                             ั
  หรือ เราต>องการมุ)งหน>าเดินทาง มันจะเสียเวลาไปเปล)าๆ”
     ็
                                                                           ั
                                                                                   ึ
                                                                       ี่
                                                                     ี่
  “กไมเสยเวลาอะไรเลยนครบ  ระยะเดนทางจากทนกลบไปถง
            ี
         )
                                                      ิ
                                  ี่
                                      ั
                                                                      )
                                                ี
  หนองน้ําแห>ง ถ>าเดินอย)างพรานก็เพยง 4-5 ชวโมงเทานน เราไม                          )
                                                                          ั้
                                                            ั่
                                                                        ิ
  จําเปFนจะต>องหยุดรอเขา...ยังเดินทางกันต)อไปตามปกต เมื่อ
                                                      ็
              >
   )
         ั
                ุ
                               >
                     ํ
                                                                                  )
                                                        >
                                                                       ั
  สงหนงใหคณอาพลแลว  พรานของผมกยอนตามมาทนเอง  เสย
  เกิด จัน หรือบุญคํา คนใดคนหนึ่งกได>ทั้งนั้นแหละครับ”
                                               ็
                                                                                 )
                      ็
                                                    >
  “พรงนเราเองกจะออกเดนทางเคลอนยายแคมปแลว  คณแนใจ
                                                                    >
                                  ิ
                                                                          ุ
                                                                C
                                               ื่
                                                            >
       ุ)
           ี้
  หรือว)าเขาจะตามเราถูกโดยไม)ต>องค>นหาเสียเวลา”
  รพินทร"หัวเราะเบาๆ
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 410
   405   406   407   408   409   410   411   412   413   414   415