Page 437 - PetPraUma 01
P. 437

“คุณแน)ใจหรือว)า เราจะตามมันทัน และมีโอกาสได>ยิง”

                  ั
                                                       ิ
                                                    )
            ิ
                                                                      ี
                                                                        ี้
          )
                                            >
                                               ี
  “คงไมผดหวงหรอกครบ อยางชาอกไมเกน 15 นาทน คงจะได                                    >
                                      )
                               ั
                              ิ
                         ั
     ็
                                                                ั
                ู
         ั
                                                                         >
                                                                                >
  เหนตว  ฝงของมนเดนทวนลม  และเราตามมนทางดานใตลม
  เหตุการณ"มันบังเอิญเหลือเกิน ฝูงมันเดินตัดหน>าเส>นทางเดิม
                                            ี่
                                                              ิ
                                                                             )
              ื่
                                ั่
                       ิ
                                                                      )
                            ึ่
  ของเราเมอไมเกนครงชวโมงมานเอง  ความจรงผมวาจะผานไป
                    )
                   ึ
  แลว  แตมานกขนไดวาคณไชยยนตอยากจะยงววนก  เหนวาไม                                    )
                              )
     >
                       ึ้
                                                             ิ
                                                                           ็
                                            ั
                             >
                                                                    ั
                                                "
                                  ุ
                                                                               )
                                                                ั
              )
  เสียเวลาอะไรมากมาย ก็เลยอยากจะพามาให>ได>ยิงสมใจ”
  “ขอบคุณมาก”
                                      ิ
                                            "
                                              ็
                                                                             ิ
                                                              ึ
                                                                   ิ
         อดใจใหญๆ                 รพนทรกเดนนามาถงบรเวณเนนเตย
           ึ
                                                                                  ี้
                                                      ํ
                       )
                                                 ิ
                                                                        ั
                                                         ื้
                                                             ิ
                                            ึ้
                                                                            ี
  ระเกะระกะไปด>วยโขดหินทงอกขนมาจากพนดน ราวกบมใครมา
                                    ี่
         >
  ปQกไว แนวปOาโปร)งมาสิ้นสุดลงตรงนั้น เบื้องหน>าเปFนทุ)งหญ>าลิบ
  ลิ่วออกไปมองเห็นเขาเตี้ยๆ เปFนลอนคลื่นรายล>อนอยู)รอบทิศ
  จอมพรานทาสญญาณใหไชยยนต  ดารน  และเสย  หยดอยกบท                                    ี่
                                                                 )
                 ํ
                                                    ิ
                                                                        ุ
                                                                              ู)
                                  >
                     ั
                                                                                ั
                                         ั
                                             "
                                                                 ึ่
                                                     ู
  ก)อน ตนเองคอยๆ คลานขนไปบนเนนสงตอนหนง หมอบสารวจ
                                                                             ํ
                                    ึ้
                                                 ิ
                   )
                                                              ็
             ั
  ออกไปยงแนวทงกวางเบองหนา  อดใจเดยวกหนกลบมาเอานว
                                                                                  ิ้
                                                                ั
                                                                      ั
                                                        ี
                      ุ)
                                  ื้
                                                ึ
                            >
                                          >
  แตะริมฝZปากเปFนความหมายให>สงบเงียบ แล>วโบกมือให>ทุกคนไต                           )
                        ั
  ตามขนไป ไชยยนตไตตามขนไปโดยเรวเปนคนแรก                                       ดวย
                                )
                            "
                                                           F
                                        ึ้
                                                                                >
         ึ้
                                                      ็
                                          ั
                                                                                  ึ้
                                    ิ
                                               F
                                ิ
                                                        ี่
           ู>
             ึ
                   ื่
                 ี่
                        >
  ความรสกทตนเตน ดารนตดหลงเปนคนทสอง และเสยกตามขน
                                                                       )
                                                                           ็
  ไปเปFนคนสุดท>าย ทั้งสองมาหมอบอยู)ในแนวขนานเรียงหน>า
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 437
   432   433   434   435   436   437   438   439   440   441   442