Page 95 - PetPraUma 01
P. 95

ื
                                                                            ็
                                          ั
                                                   F
                                              )
                                                                                   >
                                                                               ื่
  ยังเทือกเขาพระศิวะ ซึ่งเขาถอกนวาเปนแดนมรณะ และกเมอถา
                               >
                                    )
                                        ั้
                                                                    ิ
                                                                              ื่
                                                                                  ั่
                                                          ู>
                                                            ึ
                                                                ึ
  จะเอาชีวิตไปทิ้งเสียแลวเชนนน ตามความรสกนกคดและเชอมน
  ของเขา เขาก็ไม)มีเหตุผลใดๆ ที่จะมาหวังค)าจ>างอย เรื่องมัน
                                                                   ู)
                                                                         ี่
                                                              )
         ั
                ั
            ี้
  เปนยงงครบคณหญง  เพราะฉะนนสมภาระตางๆ  ทคณหญง
                                                   ั
     F
                                                                                   ิ
                                               ั้
                            ิ
                                                                           ุ
                    ุ
                      )
                                                             ั
                                             ี้
                                                           >
                                                                      F
                                                                  >
                                          )
  ตระเตรยมไวอยางมากมายเหลาน  เราจะใชมนใหเปนประโยชน                                  "
           ี
                  >
                                                                 )
  ไดกแคเพยงระยะทางทเราจะเดนไปถงหลมชางเทานน
                                     ี่
            )
                                                  ิ
     >
                                                           ึ
       ็
                                                                                  ั้
                                                                              )
                                                                      >
                ี
  ต)อจากนั้นเราต>องเดินทางกันด>วยเท>าเปล)าตามลําพัง และสิ่งที่จะ
  ติดตัวไปได>ก็เพียงแต)เท)าที่กําลังของเราจะเอาไปได>เท)านั้น”
         เขาหยุดหัวเราะเบาๆ อีกครั้ง มองประสานตาดาขลบทจอง
                                                                                 >
                                                                           ั
                                                                     ํ
                                                                               ี่
  นิ่งมาของหล)อน กล)าวต)อมาว)า
  “การเดินปOาเพื่อศึกษามานษยวิทยาของคุณหญิง กับการเดนทาง
                                                                             ิ
                                    ุ
  เพอตามหาคณชายอนชามนผดกนชดๆ                                 อตรงนแหละครบ
                                                               ี
                                                                      ี้
                                                                                  ั
                                          ิ
                                              ั
                                ุ
                   ุ
                                                  ั
     ื่
                                      ั
  เพราะฉะนั้น นี่จึงเปFนโอกาสสุดท>ายของคุณหญิง ที่จะตัดสินใจ
                                 ั้
                                                                     ิ
                     >
       ี
     >
         )
                                                                             ํ
                 ิ
                                                              ั
                                         ิ
                                                           )
  ใหดวา  เลกลมความตงใจเดมเสย  หรอวายงจะคดไปลาบาก
                                              ี
                                                       ื
                                                      "
  ยากแค>นกับพวกเราชนิดที่เปล)าประโยชน”
  “รู>สึกว)าคุณพยายามจะขู)ฉันเสียเหลือเกินนะ”
  หล)อนพูดเบาๆ ยิ้มด>วยอาการฝrน
            ู)
          >
       )
                                                         ั
                                                                               )
                              )
                                                                       ื
  “ไมไดขเลยครบ  แตผมเรยนดวยความสตยจรงเหมอนอยางท                                     ี่
                                                                ิ
                                     ี
                                                            "
                                           >
                     ั
  เรียนไวนแล>วแตแรก”
                       )
             "
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club    Page 95
   90   91   92   93   94   95   96   97   98   99   100