Page 171 - PDF-IPAD-เพชรพระอุมา-1
P. 171

171



                                       ี
                               
                            “โลงอกไปท!”
                                                                                 ื
                                                                                    
                                                                                 ่
                                                                ั
                                                              ิ
                                                                       ุ
                                              
                            เชษฐาครางออกมาพรอมกับเหยียดกายบดตวอยางสดแสนจะเมอยลา  หันมามองดูหนา
                              ่
                                                            
                                                                         ิ
                            
                              ึ
                                   ้
                                ั
                   พรานใหญ ซงบดนีพอจะมองเห็นกันไดถนัด แลวโคลงหัวอยางผดหวัง
                            “เปนอนวาเราฟาวลสาหรบคนนี”
                                                  ั
                                             
                                              ํ
                                                    ื
                                  ั
                               
                                                       ้
                                                                                                  ี
                                      ุ
                                               
                                                                                          ่
                                                                            ั
                                   ๋
                            “ประเดียวคณไชยยันตกับพรานของผมก็คงจะมาหรอกครบ  เราออกไปนังพักกันทโขด
                                                                                                  ่
                                                        
                                                      
                                        ี
                                        ่
                                                
                                            
                       ่
                                                             ่
                   หินนันดีกวา หมดระยะทจะตองเฝากันแลวชวงหนึง”
                                                                     ่
                                         ้
                                         ึ
                             ั
                                                                      ่
                                                                         
                             ้
                                   
                            ทงสองตางลกขนยืน  ออกมาจากโพรงโคนไมทีนังซุมอยูตลอดทังคืน  สูดลมหายใจเขา
                                       ุ
                                                                            
                                                                                   ้
                                                                      ุ
                              ั
                                                                                                     ั
                   เตมปอด สลดแขนขาดวยความเมอยขบ และพกนังสบบหรคยกันเบาๆ บนโขดหิน หางจากศพอน
                                                                ู
                                                                  ุ
                     ็
                                                          ั
                                                             ่
                                                                     ี
                                               ื
                                               ่
                                                                     ่
                                                    ้
                                                                                                 
                                                           ํ
                                                        
                                                    ึ
                                                                                              ึ
                                                                           ่
                                            ่
                                            ิ
                                                                           ิ
                                                                                              ่
                                                                              
                                                  
                   เปนเหยือลอเลกนอย  ตะวันเรมจะกลาขนเปนลาดับ  พอแสงแดดเรมสอง  พวกแมลงวันซงไมทราบ
                          ่
                     
                            
                               ็
                                                         ื
                                           ่
                   วามาจากไหน  ก็พากันบนหึงมาตามทกองเลอดและศพ  หยอดไขขงไวแลดูเปนกระจุกขาวเตมไป
                                                                                                  ็
                                                                                      
                                                                           
                                                                             ั
                                                    ี
                                         ิ
                                                    ่
                              ุ
                   หมด นาขนลก

                                 ่
                                             ี
                                                   
                                 ั
                                       
                                               ี
                            ครงชวโมงตอมา ก็มเสยงกูเรยกลวงหนาเขามากอน รพินทรปองปากกูตอบออกไป อึดใจ
                              ึ
                                                    ี
                                                        
                                                                                       
                              ่
                              ่
                                                                                     ิ
                                           
                              ี
                                                                                                   ั
                                                                                            
                                     
                   เดียว  พวกทแคมปกลมใหญก็ปรากฏตัวขน  เกิดเดินนําหนาไชยยันต  และดารนสาวเทาตามหลงมา
                                                                             
                                   
                                                      ้
                                                      ึ
                                     ุ
                                
                                                                                         ิ
                                                                                        ี
                                              ุ
                                                                  ู
                            ็
                                                                                 ู
                                                 ํ
                   อยางรวดเรว  ถดจากนันก็เปนบญคา  จัน  เมย  หัวหนาลกหาบ  และพวกลกหาบทตดตามมาดวยอก
                                                                                        ่
                                      ้
                                ั
                                           
                                                                                                     ี
                   สามคน
                             ้
                             ั
                            ทงหมดพากันเดินตรงเขามาอยางรวดเรวพรอมกับสงเสยงทกทายแซด  บรรยากาศยังเตม
                                                
                                                                       
                                                                              ั
                                                                                                     ็
                                                                
                                                                          ี
                                                             ็
                               ื
                               ่
                   ไปดวยความตนเตนสยองใจ
                                
                            “ไมไดผลเหรอ?”
                                                                                      ิ
                                   
                                                                           ี
                                                                                ั
                                                     ่
                                                     ี
                                                                                                 ื
                                    
                            ไชยยันตรองถามเขามากอนทตวจะถง       เชษฐาโคลงศรษะรบกระตกกาแฟจากมอของ
                                                           ึ
                                            
                                                      ั
                            ่
                                        ้
                   นองสาวทเอามาฝาก ยกขนดืมกลวคออนแหงผาก
                                                    ั
                                           ่
                                               ้
                                               ั
                                        ึ
                            ี
                                                                                                 ี
                                 
                                              ี
                                                                                      ั
                                                                                                     
                                                               ่
                                                                      ี
                            “มแตอเห็นกับชาง  อเห็นเขามาแทะศพเมือตอนตสองกวา  ๆ  เกือบซดตมเขาใหเสยแลว
                                                                                         ู
                                                                                            
                                                   
                                          
                                  ี
                              ี
                                                                     ่
                                                                                                     ่
                                                                          
                                                    ี
                                                                  ุ
                                                                  
                                    ุ
                          
                   นึกวาไอกุด  ดีแตคณรพินทรหามไวเสยทน  ตอนใกลรงนีเอง  ชางมาสวนสนามอยูฟากโนน  นัง
                                                                                          
                                                      ั
                                            
                                                                 
                                  
                   เขาฌานกันแทบจะไมยอมหายใจ”
                                     
                     
                                                                  ี
                                                                  ่
                                                                                                     ้
                                        ํ
                                                    
                                                                                          ื
                            เกิด  จัน  บญคา  และเมย  เขาไปรมลอมอยูทรพินทร  เพือซกถามและหารอกัน  พวกนัน
                                                                        
                                                                           ่
                                                           
                                                                              ั
                                                                
                                      ุ
                                                         ุ
                                                                                          ้
                                                                        ุ
                   รายงานวาเหตการณทางแคมปเมอคนทผานมาปกตเรยบรอยดีทกอยาง  และขณะนีมอบหนาทให
                                                 ื
                                                                                                    ี
                                                                                                    ่
                                                    ่
                                                    ี
                                          
                               ุ
                                            
                                              ื
                                              ่
                                                              ิ
                                                               ี
                                                                   
                                                     
                                                    ิ
                                                                                            ่
                                          
                                    ุ
                                                                           
                                       
                                                                                           
                                                                                    ํ
                     
                                               
                                                                                            ี
                   เสยกับแงซายควบคมแคมปไว สวนดารนเดินพิจารณาไปรอบๆ แลวมาหยุดสารวจอยูทซากศพของ
                                                                            ั
                    ู
                                                                  
                                                            
                           ั
                                                                                                   
                                                                     
                                  ุ
                   ลกหาบอนแสนทเรศ ดวยความอเนจอนาถใจ หลอนดูอยูไมไดนานนก ก็ถอยหางออกมารวมกลุม
                                       ุ
                                               ู
                                             
                             ั
                                               
                             ้
                                                                   ่
                                                                   ั
                                                                                          ู
                            ทงหมดพูดคยกันอยูครใหญ        รพินทรก็สงใหพรานของเขากับพวกลกหาบทมาดวย
                                                                
                                                                                                ่
                                                                                                ี
                                                                                                  ้
                                                                                                  ึ
                                                                                      
                                                        
                           ั
                                                         ั
                    
                                                             ิ
                                ึ
                                ้
                                        
                                                   
                                          ี
                   ชวยกันขดหางขนอยางเรงรบบนคบไมใหญชยภูมเหมาะตนหนึง  ซงมพวกเฟรนและกาฝากขนอยู       
                                                                             ึ
                                                                             ่
                                                                        ่
                                                                               ี
                         ่
                                                        ั
                                                     ํ
                                                                                         
                                                                                
                                   ํ
                                                                                    ั
                                                 ั
                             ั
                                                                             ่
                                                                           ้
                     
                                                                 ั
                                                                   
                                                                           ึ
                         ื
                                                                                                 
                   เปนเครองบงไพรอาพรางตาไปในตว  สาหรบใหไชยยนตกับเกิดขนนังเฝาผลดเวรตอไป  แตกอนท      ่ ี
                                                                   ้
                   พวกนันจะแยกกันไปตัดไม ม.ร.ว.หญงดารินก็พูดโพลงขึนวา
                                                   ิ
                        ้
                                                                
                                          
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   166   167   168   169   170   171   172   173   174   175   176