Page 181 - PDF-IPAD-เพชรพระอุมา-1
P. 181
181
ี
ื
่
ิ
้
ิ
ั
ื
่
้
รนเองก็ยิมออกมาไดหนาแดงระเรอ โดยเฉพาะอยางยิง ม.ร.ว.หญงคนสวย บดนีลมเสยอยางสนิท
ื
วากําลงทะเลาะอะไรอยูกับรพินทร กระโดดเขามาจับมอไชยยันตเขยาโดยแรง
ั
“ไชโย! พีใหญยิงมนไดแลว ดีใจจัง”
ั
่
ุ
ื
ื
ิ
่
ี
ั
ี
หลอนรองเอดอยางลมตว ทกคนมสหนาปตยินดีเหลอทจะกลาว ไชยยนตหันไปทาง
ี
ั
็
็
พรานใหญพูดโดยเรว
ุ
็
“เรวคณรพินทร เรารบไปดูกันเถอะ”
ี
ิ
ั
“ไปซครบ”
่
ทงไชยยันตและดารน วิงเขาไปควาปน อกหลายคนก็พร ลวนอยากจะตามไปดวยกัน
ี
ั
้
ิ
ู
ู
ั
้
่
ั
ั
ํ
้
่
ั
ทงหมด แตรพินทรหามไวโดยเฉพาะอยางยิงพวกลกหาบทงหมด ไดรบคาสงใหอยูประจาแคมป คง
ํ
ู
อนุญาตใหนายเมยผเปนหัวหนาไปไดเพียงคนเดยวเทานัน และมอบหมายใหบญคาเฝาแคมป คงม ี
ํ
ุ
้
ี
แตเกิด เสย และจัน ทีไดรับคําสังใหติดตามไปดวย นอกเหนือจากไชยยันต ดาริน วราฤทธิ ์
่
่
ิ
็
ุ
่
ื
่
ิ
ั
็
เมอสงงานเสรจ รพินทรก็นําออกเดนรดมายังบรเวณหางของเชษฐาโดยเรว
“คณวาอยูหรอเปลา?”
ุ
ื
ึ
ี
ไชยยันตเอยถามขนอยางกังขารอนใจ ขณะทเดินเคยงรพินทรไปอยางเรงรบ
้
ี
่
ี
“ก็นาจะอยูนะครบ ลงไดยินสองนัดซอนแบบนี แตประเดียวก็ร”
ู
ั
้
๋
ิ
ุ
“ถางนอบายของแงซายไมเลวเลย พับผาซ ไมนาจะเปนไปได”
้
ั
ื
“ผมก็นึกไปไมถงมากอนเหมอนกัน ถาเสยงปนของคณชายเปนการยิงไอกุดตวจรง”
ุ
ี
ึ
ั
ิ
ี
ึ
ึ
้
ั
ั
้
ุ
ี
ี
ิ
ทงเจ็ดคนรดมาถงบรเวณตงหางภายในเวลาเพยงไมถง 20 นาท พรอมกับกูเรยกเขาไป
ื
่
และยังไมทนจะโผลเขาไปถงก็ไดยินเสยงเชษฐาตะโกนบอกกองออกมาดวยเสยงอนตนเตนวา
ั
ั
ี
ึ
ี
้
ั
“ระวังตว! ยิงโดนมนทงสองนัด แตมันไมอยู เผนหนีไปได”
ั
ั
ทกคนอทานกันออกมาดวยความตกใจ รพินทรกับไชยยันตหันมาจองตากันแลวเรงฝเทา
ุ
ุ
้
ึ
ึ
่
่
ี
ขนอก ฝายทมาจากแคมปแทบจะวิงตรงเขาไปทหางเมอมาถง เชษฐากับแงซายพากันไตลงมาจาก
ี
่
่
ี
ื
ี
้
ื
่
ํ
ั
ุ
หางอยางรวดเร็ว และกอนททกคนจะเอยปากถาม ม.ร.ว.เชษฐาก็ชมอพูดละลาละลก
่
ี
“มนโผลออกมาจากดงกระชด ทางดานโนน ตวขนาดลูกมาทีเดียว ไอกุดแนๆ พอคุณ
ั
ิ
ั
ิ
่
ี
รพินทรลงจากหางกลบไปสกครงชวโมง มนก็โผลออกมา เหมอนทแงซายพดไมมผด ตรงเขามาท ่ ี
ู
ั
ั
ั
ื
่
ั
ึ
่
ี
ี
ู
ซาก ผมกําลงตนเตน ปลดเซฟปนมเสยงดังไปนิดมนเลยเผน นัดแรกผมสาบานวายิงถกบรเวณ
ั
ี
ิ
่
ื
ั
่
ิ
ั
ตะโพกดานซายอยางจัง จนมนปดกลงไปกับพืน พอมนเผนวิงอาว ผมก็ซดตามหลงไปอกนัดหนึง
่
ั
ั
้
้
ี
ั
ั
เชอวาถกบรเวณขาหลง ผมจะลงจากหางตามมันไปในทันทีนัน แตแงซายหามไวเสียกอน บอกให
ื
ู
ิ
้
่
ึ
้
ึ
ั
่
ั
่
ุ
ึ
่
ุ
รอคณ ผมก็เลยนกขนมาได เลยนงแกรวอยูบนหาง จนกระทงคณมาถงนีแหละ”
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
