Page 20 - PDF-IPAD-เพชรพระอุมา-1
P. 20
20
ึ
่
้
ิ
่
ี
่
่
ี
หนึงอาทตยผานไป อาการของผมเองดขนบาง เย็นวันหนึง ขณะทผมนังอยูหนาแคมป
่
่
็
ี
ี
่
ี
ึ
ิ
ิ
ู
ั
ั
เลกๆ ของผม ทปลกตดอยูกับดงทบ ตาจับมองอยูทดวงอาทตยสาดแสงสลวๆ กําลงจะลบเหลยมเขา
ั
ื
ึ
้
ทะมนเบองหนา
้
่
ิ
ี
ทนใดนันเอง ผมก็เห็นรางของใครคนหนึง แตงกายดวยชดเดินปาของคนทเจรญแลว
่
ั
ุ
ี
ิ
ปรากฏขึนบนพนลาดของเชงเขาเตยรมหวย ตรงขามกับทผมนังอยู หางกันประมาณสก 300 เมตร
้
ิ
ื
้
่
ั
ี
้
่
ั
รางนันกําลงคลานอยูกับพืน แลวพยุงกายลกขนอยางโผเผ เดินโซซดโซเซไปมาสองสามกาว ก็ลม
ั
้
้
ุ
ึ
้
้
ี
ึ
่
ั
ุ
ั
ึ
ู
ู
่
ั
ฮวบลงไปหมอบคลานอยูกับพืนอก รสกวาจะเปนใครสกคนหนึง ผซงกําลงไดรบความทกขทรมาน
อยางหนัก
่
่
ั
ู
ั
่
ุ
“ผมสงใหคนใชอนเปนกะเหรียงของผมไปชวยเขา และเมอเขาถกนําเขามา พวกคณทาย
ื
ั
ู
ถกใชไหมครบวา เขาควรจะเปนใคร”
ู
้
ี
่
ี
่
จอมพรานถามขน ขณะทมองดหนาผทรวมฟงเขาเลาอยูในขณะนี ้
ู
ึ
ั
ั
“เนวิน พมานักเดินปาคนนนกระมง”
้
็
ี
้
่
ี
ื
่
ุ
ี
ม.ร.ว.เชษฐาพูดตาๆ สหนาของทกคนทฟงเขาเลาอยูในขณะน เตมไปดวยความตนเตน
่
ํ
สนใจยิง
่
ี
รพินทรกมศรษะลง
ิ
้
้
ั
“ครบ เนวินหนุมนักเผชิญโชคชาวพมาคนนน หรอมฉะนันถาไมใชตวเขาก็เปนหนังท ี ่
ื
ั
ั
ื
้
หุมกระดูกของเขา! ใบหนาของเนวินยามนันเหลองจัดดวยโรคดีซาน และไขปา ดวงตาสีดําเหลือก
้
ิ
ื
้
ู
ลาน เนือของเขาดเหมอนจะหายไปหมดสน ไมมอะไรเหลออยูเลย นอกจากหนงอนเหลองแหงหุม
ื
ี
ื
ั
ั
่
ู
กระดกอยู ผมของเขาทเคยเปนสดํา ขณะนันกลายมาเปนสเทา”
ี
ี
ี
้
“น้า!”
ํ
ิ
เขารองครวญครางขนแหบๆ ฟงแทบจะไมรเรอง ผมเห็นรมฝปากของเขาแหงผาก แตก
ู
ึ
้
ื
่
่
ี
ี
้
ํ
ิ
เปนสะเก็ด ลนสดําคลายืนออกมาจุกอยูทรมฝปาก
ิ
้
่
ั
ผมเอาน้าจากกระตกประคองจรดกับรมฝปากของเขา เนวินดืมมนอยางกระหายจนหมด
ิ
ํ
ิ
่
่
ิ
ึ
ื
เขาก็เรมเพอถงเรองเทอกเขาพระศวะและมหาสมบต ปาลก ดงดิบ ผมชวยเหลอเยียวยาเขาไปตามม ี
ื
่
ิ
ึ
ั
ิ
ื
่
้
ี
ื
ู
ี
ตามเกิด ทงทผมก็รวาจะอยางไรเสย ในคนนันเขาก็คงจะตองถงแกความตายแนๆ
ึ
ั
้
ื
่
ี
ประมาณเกือบเทยงคน อาการของเขาสงบความทรนทรายกระสบกระสายลงบาง หลบ
ุ
ั
ุ
ั
่
ี
ุ
ี
ั
ื
่
่
ี
ึ
้
ิ
่
้
ั
้
่
นิงไปชวคร ขณะทผมตนขนอกครง เปนเวลาใกลรง จากแสงตะเกียงรวทผมจุดทงไวหนาแคมป ผม
้
ู
ั
ั
ิ
้
ึ
มองเห็นเนวินกําลงลกขนนั่งดวย ลักษณะอาการประหลาด และจองฝาออกไปยังดงดบทีมีขุนเขา
่
ุ
ั
ึ
้
ี
ิ
้
ั
ิ
ิ
่
เปนทวทะมนขวางกันอยูลบๆ ขณะนน รศมออนๆ ของดวงอาทตยเรมกระจายขนอาบแผนฟา ทา ํ
้
ิ
ึ
ใหมองเห็นภาพภายนอกแคมปไดรางๆ
ี
่
่
ั
“มนอยูทนัน!”
่
ั
เนวินอยูใกลกับกาลมรณะ รองลนออกมา พรอมกับชมออนมแตกระดูกของเขาออกไป
ั
ี
ี
้
ื
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
