Page 3 - PDF-IPAD-เพชรพระอุมา-1
P. 3
3
ุ
่
่
ุ
ิ
ื
ี
ั
อกบรษหนึง ซงยืนมองอยูขางๆ ผวปากหวือ ลกษณะของเขาเปนคนแจมใส อารมณรน
่
ึ
็
ั
ิ
ั
ี
เรงอยูเปนนิจ ลาสนแขงแรงตามแบบฉบบของชายชาตรคนหนง
ํ
่
่
ึ
ิ
่
ั
้
“พับผาซ ผมรสกจะชอบเขาเสยแลว ทงๆ ทเห็นปบเดียวระยะไกลๆ อยางนี”
ี
ึ
้
ู
ี
ั
้
ิ
ุ
ุ
หญงสาวรางโปรง ประพมพประพายคลายบรษคนแรกแตทรงใบหนารปไข ตาใหญทงค ู
ิ
ู
คมกรบ เปนประกายแวววามอยูเปนนิจ ในขณะนีหลอนไมไดมองจับทีภาพนันดวยตาเปลาธรรมดา
ิ
้
่
้
ั
ั
ั
้
่
่
่
ื
เหมอนคนอนๆ หากแตใชกลองสองทางไกลอนกะทดรดปรบเลนสจับนิงอยูทนัน หลอนยิมออกมา
่
ื
ั
ี
่
ึ
่
ี
ื
นิดๆ พรอมกับยักไหล เมอเลนสของกลองใหภาพทแจมใสถนัดขนประหนงวาเปาหมายยืนหางอยู
่
้
ึ
ื
้
เบองหนาในระยะแคเออม
ื
้
ื
่
ั
ั
ี
ิ
้
ู
ี
่
“กิตตศพทชอเสยงของเขา ดูจะคานกันมากกับรปรางลกษณะทเห็นอยูในขณะนี”
ี
หลอนพูดเสยงใส พรอมกับหัวเราะออกมาเบาๆ
ั
้
้
ั
ึ
ู
ั
ั
ั
“ฉนนึกหลบตาวาดภาพเปนครงแรกวา เขาควรจะอยูในวัยสก 40 ขนไป รปรางสกขนาด
้
ั
ู
็
6 ฟุต เปนอยางนอย แตมนตรงขามไปหมด ตวเขาเลกนิดเดียว สงเห็นจะไมเกิน 5 ฟุต 7 นิวเปน
ั
ี
็
ี
่
ี
้
้
ั
อยางมาก ผอมเกรง ฉนไมชอบหนาเหียมๆ ทไมมรอยยิมของเขาเสยเลย นีนะเหรอ รพินทร ไพร
่
ี
่
่
ื
่
วัลย จอมพรานชอกองทเราจะกาลงจะตองพึงเขา”
ั
ํ
ํ
่
่
“ตัวเขาเล็กก็จริงครับคุณหญิง แตไมวาจะเปนฝมือหรือน้าใจ บุรุษนียิงใหญนัก ยิงกวานัน
้
้
็
ิ
ู
ี
ุ
ั
ยังเปนสภาพบรษเตมตว เขาเปนลกผชายจรงๆ ชนิดทจะหาไดไมงายนัก ผมจะใหคนไปเชญเขา
ิ
่
ุ
ุ
ู
๋
ึ
ขนมาเดียวนี”
้
้
้
ึ
ุ
ี
่
ุ
รพินทร ไพรวัลย ดีดกนบหรลงไปขยีดับดวยปลายรองเทาทหนาทบไปดวยฝนของเขา
่
ี
่
ั
้
ู
เมอรถคนสดทายผานประตเขาหมดขบวน ควักผาขนหนูขึนมาเช็ดเหงือตามลําคอ พรอมกับเปาลม
่
ื
ุ
ั
ู
ื
ี
พรออกทางปากเหมอนจะขบไลความรอนอบอาวของแดดบายกลางเดือนมนาคม
ํ
ั
นายประเสรฐ ผจัดการสถานีกักสตวก็เดินฝากลมอนทางานอยูวุนวายของพวกคนงาน
ุ
ู
ั
ิ
้
ี
ุ
้
ั
ื
พืนเมองเขามาอยางรบรอน สงเสยงรองทกยิมแยมลวงหนาเขามา กอนทจะถงตวอยางคนเคย
ี
ั
ี
่
ึ
รพินทรยิมและทกทายตอบ
้
ั
ุ
ํ
ั
ู
้
“มายืนอยูตรงนีเองนะหรอครบ คณรพินทร ทานผอานวยการใหผมมาเชิญคณขึนไปบน
้
ุ
ื
ิ
บรษัทหนอย”
่
“ครบ เดียวผมจะขึนไป ผมเพิงมาถง มนรอนเหลอเกิน จะดูคนงานขนลาเลยงเจาพวกนัน
้
ื
ํ
ี
ึ
๋
ั
ั
้
ู
ลงหนอย อะไรก็ไมสาคญเทากับเจาแรดตัวนัน เรากําลงรบ การตอกรงรสกวาจะบอบบางไปหนอย
ํ
ี
ั
้
ึ
ั
ี
ถาลาเลยงไมดี กรงมนอาจแตก แลวมนก็จะวุนวายกันใหญ”
ั
ั
ํ
ํ
ํ
เขาพูดดวยน้าเสยงเบาตาอนเปนนิสย ตามองจบไปยังการขนลําเลยงในขณะน ้ ี
ี
ั
ั
่
ี
ั
้
้
“เท่ยวนีรูสึกวาจะคึกคักมากนะครับ ตังเจ็ดคันรถ เปนไงไดครบจํานวนตามออเดอรหรือ
ี
เปลา?”
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
