Page 50 - Τα χελιδόνια του μοναχού-2020

Αναφορά στον Νίκο Καζαντζάκη 12

Πέθαινες κάθε μέρα, γεννιόσουν κάθε μέρα,

αρνιόσουν ό, τι είχες κάθε μέρα.
Δε ζύγιζες, δε μετρούσες, δε βολευόσουν,
ακολουθούσες το δικό σου χτυποκάρδι.
Κοίταζες τον φόβο κατάματα

κι αυτός φοβόταν κι έφευγε.
Παρατηρούσες τον κόσμο με κρητική ματιά
και παράγγελνες ν’ αγαπά ο άνθρωπος την ευθύνη.
Χρέος του καθενός να σώσει τη γης,

δικό του το φταίξιμο, αν δεν τη σώσει, έλεγες.

Παραπέρα,
παρακαλούσες τον Χριστό να κάμει

τις κάμπιες της καρδιάς πεταλούδες,
ενώ έλεγες ότι Θεός δεν υπάρχει,
αφού υπάρχουν παιδιά που πεινούν
και ζητούσες από την αμυγδαλιά

να σου μιλά για τον Θεό,
για να τη βλέπεις ν’ ανθίζει.

Ένθεος άθεος και άθεος ένθεος

ο Αετός της αβύσσου.

50