Page 4 - SBG-Courant

4 2008 REPORTAGE
Over schoffies, sporten
en dromen waarmaken
Gymdocent Leo Lelieveld zag SBG geboren én volwassen worden
Door Tim van den Eijk
De espressomachine doet hard z’n best de bestellingen bij te houden. Dat geldt evengoed voor de twee dames achter de toonbank die tientallen pisto- letjes staan te smeren. Op de achtergrond klinkt zachtjes het radionieuws van twaalf uur, als een typische docent Lichame- lijke Opvoeding de Rijswijkse koffietent binnenstapt. Trai- ningspak, sportshirt, borst vooruit, vriendelijke glimlach. Leo Lelieveld, gepassioneerd sportman met groot hart voor jongeren met een droom. En dat al tientallen jaren.
“De allereerste keer dat ik hem tegenkwam, was tijdens één van de voetbaltoernooitjes die ik organiseerde hier in een sporthal of op één van de pleintjes. Naast mijn werk als gymdocent bij het toenmalige IMC Rijswijk, werkte ik namelijk ook voor Stichting
Welzijn Rijswijk”, beantwoordt Leo mijn vraag naar zijn eerste ontmoeting met SBG-oprichter Luthmarnick Maria. En terwijl ik een slok van de iets te hete koffie in kartonnen beker neem, herin- nert Leo zich: “Hij was toen wel één van die schoffies die we een beetje van straat haalden met sport toernooitjes, maar Luth had toch ook iets anders in zich. Je zag toen al een bepaalde drive. Het duurde dan ook niet lang of hij vroeg of hij kon helpen met het organiseren van voetbaltoer- nooitjes tussen wijkteams.” Een twinkeling in Leo’s ogen verraadt dat dit het begin zou zijn van een bijzondere samenwerking, die
je wellicht ook vriendschap zou mogen noemen.
Handen in het vuur
“Zonder hem had ik mijn oplei- ding nooit kunnen doen en had heel SBG misschien niet eens bestaan”, dat is hoe Luthmar-
nick de man tegenover me per mail introduceerde. Het is nogal een uitspraak, een omschrij- ving met grote waardering. Leo legt zichtbaar geraakt door die waardering uit: “Ik zag toen al in die twaalf- dertienjarige jongen een bepaalde drijfveer. Dus toen ik hoorde dat Luth Sport en Bewegen bij het ROC Mondriaan wilde gaan doen, was ik direct enthousiast. Maar toen bleek
hij het toelatingsexamen niet te hebben gehaald.” Zoals het een jongen met een missie betaamt, laat Luth het er niet bij zitten
en vraagt Leo om een gunst. “Ja, ik heb toen mijn handen voor hem in het vuur gestoken en mijn contacten bij het ROC laten weten dat ze de plank missloegen en hem die kans moesten geven.” De bevlogenheid waarmee hij het hier in dit Rijswijkse koffietentje vertelt, verklaart waarom die ‘ROC contacten’ destijds al snel gehoor gaven aan Leo’s oproep.
Zelf omhoog werken
Het organiseren van voetbal- toernooitjes loopt al snel uit de hand. Of beter gezegd: krijgt een professionelere vorm. Op zo’n manier dat er meer handen, voe- ten en hersenen nodig zijn. “Ik weet nog goed dat Ricky Brand toen ook al aan de slag is gegaan. Erg leuk, want dat is ook nog een leerling van mij geweest op de havo. Ik herinner me Ricky als een betrokken jongen, maar ook wel als voetballertje dat vaak de grenzen op zocht”, vertelt Leo. Niet veel later komt Liza Gerrit- se in het team, vooral om een volgende stap te maken in het schrijven van subsidieaanvragen. “Dat is ook een kracht. De juiste mensen om je heen verzamelen en samen een groot netwerk op- bouwen”, concludeert Leo. “Want je kunt zeggen wat je wilt, het is toch maar mooi gelukt met SBG. En dat terwijl Luth vanuit zijn omgeving niet altijd werd gehol- pen. Hij heeft zich bijvoorbeeld zelf moeten loswringen van
die schoffies die wel rottigheid bleven uithalen. Luth koos een andere weg en deed dat echt zelf. Daar heb ik respect voor.”
Klasgenoten als werknemers
Het bedrijf, destijds Sport en Evenementen Haaglanden, groeit terwijl Luthmarnick nog studeert aan het ROC Mondriaan. En dat zorgt ook zo voor de nodige pro- blemen: “Ik weet dat ze vanuit het Mondriaan niet altijd even blij met hem waren. Zeker niet omdat ook veel van z’n klasgeno-
ten bij hem werkten. Ik denk dat het voor Luthmarnick niet snel genoeg ging, hij wilde werken én leren. Uiteindelijk zorgde
het ervoor dat Luth z’n studie vervolgde aan het Zadkine, toen heeft hij ook nog bij mij stage gelopen.” Die periode draagt bij aan de nog verdere versteviging van de band tussen Leo en Luth. Het zorgt voor bijzondere gedeel- de momenten: “Ik weet nog goed dat één van die jongens van de voetbaltoernooitjes omkwam bij een tragisch ongeluk”, vertelt Leo en lijkt een traan weg te knippe- ren. “Toen zat ik samen met Luth bij die moeder thuis aan de rand van de kist, lag dat kereltje daar in zijn ajax shirtje, dat heeft zo- veel impact op ons gemaakt.” Het zijn onder andere die momenten die ervoor zorgen dat Leo nog altijd graag betrokken blijft en de ontwikkelingen van Sportief Besteed Groep op de voet volgt.
Iets met een koe en een kont
Ondernemerschap, ook een the- ma wat de twee Rijswijkers aan elkaar verbindt. Al heeft Lelieveld uiteindelijk andere carrièrekeu- zes gemaakt, dan dat Maria heeft gemaakt. “Naast mijn werk als gymleraar, deed ik voor mijn eigen kinderen en vriendjes vroe- ger ook kinderfeestje organise- ren. Zaaltje huren en dan lekker sporten, super leuk vond ik dat!” aldus Leo. Die passie zorgt ervoor dat die zelfbenoemde Sportfeest- jes al snel als een lopend vuurtje door Rijswijk gaan. “Ik heb Luth- marnick toen gevraagd om me
te komen helpen. Ook mensen als Koen Oexman hielpen me
er toen bij. Daardoor bleef het groeien.” Die groei maakt dat Leo een keuze moet maken: of vol inzetten op het bedrijf, of door- gaan als docent. Hij kiest voor het laatste, waarna Sportfeestjes uiteindelijk voort wordt gezet onder de vlag van SBG. “Er is ook
Leo Lelieveld op één van de sportveldjes in Rijswijk waar het allemaal begon.
wel een moment geweest dat het op de nominatie stond om aan te sluiten bij SBG, om in te stappen binnen het bedrijf. Uiteindelijk heb ik dat toen, met een jong gezin thuis, niet aangedurfd.”
Of de ervaren docent daar spijt van heeft? “Agh, achteraf kijk je een koe in z’n kont. Ik vind het gewoon klasse om te zien hoe SBG volwassen is geworden en dat nu al vijftien jaar! Maar weet je, ik heb ook mijn droom waar- gemaakt. Als docent ben ik een
idealist: ik wil jongeren op een persoonlijke en veilige manier in beweging brengen. Een ervaring meegeven waar ze heel hun leven wat aan hebben.”
Waar je het voor doet
Het wordt zo rond lunchtijd steeds drukker in het Rijswijkse koffietentje. De warme broodjes vliegen over de toonbank, net zoals de prachtige anekdotes van Leo. Ik heb dan ook het gevoel dat we nog uren door kunnen praten, maar besluit toch mijn afrondende vraag te stellen. “Wat wens je SBG voor de komende vijftien jaar toe?” De enthousiaste, goudeerlijke en betrokken gymdocent hoeft er niet lang over na te denken: “Kijk, het is prachtig om te zien hoe het bedrijf zakelijk gewoon supergoed in elkaar zit en hoe het blijft groeien. Maar wat ik iedereen die bij Sportief Besteed Groep wel wens, is om het idea- lisme te blijven voelen. Simpel, vraag je gewoon iedere dag af; waar doe ik het ook alweer écht voor?”
“Als je dromen hebt, moet je ze nastreven. Alle kansen pakken die voorbij komen. Niets laten liggen en soms ook durven te bluffen”