Page 15 - BÜLTEN 93. SAYI YÜKSEK KALİTE

Çocukluğumdan itibaren hep makina mühendisi olmak
istediğimden 2.sınıfta matematik bölümünü bıraktım ve
1974 yılında Konya Devlet Mühendislik Mimarlık Akademisi
makina mühendisliği bölümünde yeniden öğrenciliğe
başladım.

1979 yılında makina mühendisi olarak mezun oldum. 4
yılda okulu bitiren nadir öğrencilerdenim. O yıllarda okulu
bitirmek çok zordu, çünkü ülkemizin içerisinde bulunduğu
sağ-sol çatışmaları çok fazlaydı.

Tüm üniversitelerde eylem ve olaylar vardı. Her bakımdan
karışık ve zor bir dönem olan o yıllarda öğrenci olmak,
kendini yetiştirmekte çok zordu.

Okulu bitirip, memlekete faydalı bir mühendis olabilmek
her öğrencinin hayaliydi ancak şartlar olumsuzdu. Bu
olumsuz şartlarda hep mücadele ettim.
Mücadele deyince öğrenciliğim öncesi ve sonrasındaki
yaşantımda gözümün önüne geliyor. Esasında; ‘hayatımın
tamamında mücadele var, hayatım mücadele ile geçti’
demem yanlış olmayacaktır.
Çok aktif bir üniversite öğrencilik yaşantım oldu. Ülkenin
içerisinde bulunduğu karmaşık olaylar içerisinde mücadele
ederken aynı yıllarda babamla birlikte Hurdacılık işi yaptım.

Hurdacılık, baba mesleğiydi. Çocukluğumdan
itibaren gözümü ilk açtığım uğraş babamın yanında
hurdacılık işi olmuştur. Babamla birlikte yürüttüğüm
bu iş, benim makina mühendisi olmamda ki en önemli
faktörler arasında yer almaktadır. İş yerinde en çok
zevk aldığım uğraş söküp takmak, eksik parçaları
tamamlamak, çalışmayanı çalışır hale getirmek olmuştur.
Eskiden beri bir parça veya ekipmanın yenisini
almaktansa onu tamir etmek yeniden kullanılır hale
getirmek en zevk aldığım uğraşlardandır. Mühendislik
yaşantımda da bu anlayış hep böyle olmuştur.

www.mmo.org.tr/konya 15