Page 37 - 2011-3

2. Born in the USA – Bruce Springsteen

Ik ben geboren in een of ander stadje van niks.
Je weet wel, zo’n stad waar je al vanaf je geboorte de ene na de andere opdoffer krijgt, omdat het leven je
gewoon niet mee zit.
Uiteindelijk leef je gewoon van tegenslag naar tegenslag, en verdoe je je tijd met opstaan en weer verder
gaan in de dagelijkse strijd.
Zo is nu eenmaal het leven in Amerika.

Toen ik al wat ouder was, vroegen ze me of ik niet iets wilde betekenen voor m’n land.
Voor ik het wist hadden ze een geweer in m’n handen gestopt en zat ik in het vliegtuig naar een of ander ver
land. Ik moest vechten tegen de spleetogen, zeiden ze, zonder dat ze me vertelden waaróm.
Ook dat was het leven in Amerika.

Maar goed, ik kom terug en klop weer aan bij de fabriek waar ik altijd al had gewerkt.
Maar daar zeiden ze alleen maar: “Ach, als ik het voor het zeggen had zou je zo weer terug kunnen komen.
Maar ja, de tijden zijn veranderd, hè”.
En bij het kantoor van de veteranencommissie konden ze ook al niks voor me doen.
“Je begrijpt het gewoon niet”, was alles wat ze me te zeggen hadden.

Maar hoe zit het dan met m’n broer, die daar tegen de Vietcong moest vechten?
De mensen tegen wie hij moest vechten zijn er allemaal nog, hij is er gewoon niet meer.
Ik heb hier nog een foto van hem en zijn vrouw, die hij had opgedaan in Saigon, maar het is alles wat ik van
‘m heb.

En dus sta ik hier, aan de rand van de stad.
Ik zie de contouren van de gevangenis en de bulderende vlammen uit de schoorstenen van de raffinaderij.
Eventjes voel ik me precies zo: een bulderende vlam, vol energie, maar die uiteindelijk in het niets verdwijnt.

Dát is nu eenmaal het leven in Amerika…

37