Page 419 - เมืองลับแล(ง)
P. 419

1
                      ใน ยวนพ่าย โคลงดั้น โคลงบทที่ ๑๐๓ – ๑๐๔    ว่า

                                     ๏ ปางนั้นมหาราชแสร้ง         สรงสรร

                                     เอาหมื่นนครมา                แต่งตั้ง

                                     เป็นเดิมดำกลกรร              เชียงชื่น  คืนแฮ
                                     ใครยิ่งยกไว้รั้ง             รอบแดน

                                     ๏ เพื่อเกรงพระเจ้าเคลื่อน    คลาพล  แลพ่อ

                                     พรั่นพรั่นอกพลแสน            ส่ำกล้า
                                     ครั้นเสด็จดำกลหัว            เมืองมอบ  แล้วแฮ

                                     กลับเกลื่อนพลช้างม้า         คล่าวเมือ


                      ใน ตำนานพระเจ้ายอดคำทิพย์ วัดลับแลงหลวง ได้บอกไว้ว่า “ฝ่ายหมื่นด้ง เจ้าเมืองละกอร กมช้าง
                                                                                                     ุ
               ม้าเศิก แลเจ้าแก้วกุมหล้า แลพลเศิกชายหาญอันหลวงหลาย ก็กุมพลเข้านั่งเชลียงเวียงไธยใต้ได้เจ้า

                                                                                            ี
               แก้วกุ้มหล้าตายคว่ำวำวายในเศิก ก็มีในวันนั้น ชะแล” หมายถึง หมื่นด้งได้เข้ายึดเมืองเชลยงไดสำเร็จ และ
                                                                                                ้
               เจ้าแก้วกุ้มหล้า เจ้าเมืองซาก (ลับแล) ก็ได้สิ้นพระชนม์ในครั้งนั้น จากนั้นมีตำนานฯ ได้เล่าต่อไปว่า


                            ในกาละนั้น พระญาจอมธัมม์ติโลกะมหาราชาฟ้าฮ่ามจึ่งได้เสกหื้อหมื่นด้งนครเจ้า
                     เวียงละกอร ขึ้นกินเวียงไธยเชียงแคว้นใต้ แลถาปะนาใส่ชื่อว่า “เวียงเชียงชื่น” ยกขึ้นนั่ง

                     แหล่งแท่นฅำเป็นเจ้าช้างปางฅำ  เจ้าหมื่นด้งนครแลสั่งเทวีอั้วป้านฅำ นางเวียงเจ้าช้างหมื่น

                     ด้ง แลญาติวงศากุมเทครัวชาวเวียงละกอรลงมาใส่ไว้ในเวียง นับจักแต่งเวียงไปหน้าใคว่ได้ครบ
                     ขวบข้าว ก็ออกตีเหล้นเศิกไล่ต้อนชาวละกอมไธยใต้สรีโยธิยา ลงกุมเวียงใหญ่น้อย ชาวเวียงญิง

                                                                                                   ู
                     ชายหนุ่มเถ้าก็อยู่ดีกินหวาน ตานม่วน   พระศาสนาก็ก้านกุ่งจะไจ้ สืบข้าวกล้าในนามากหลายฝง
                     ช้าง ม้า งัว ควาย หนานำ ชะแล


                      นั่นคือ เป็นการกล่าวถึงพระญาติโลกราชได้แต่งตั้งให้หมื่นด้ง เจ้าเมืองนครลำปาง มาเป็นเจ้าครอง

               เมืองเชลียงอีกเมืองหนึ่ง แล้วพระราชทานชื่อเมืองใหม่ว่า “เชียงชื่น” หมื่นด้งนครนั้นได้นั่ง “แท่นคำ” หรือ
               บัลลังก์ทองบนช้างเข้าเมือง แล้วสั่งให้เชิญนางเทวีอั้วป้านคำ ผู้เป็นชายาและญาติวงศ์ทั้งหลาย “เทครัว”

               อพยพชาวเมืองนครลำปางมาอาศัยอยู่ในเวียงเชียงชื่น ไพร่ฟ้าประชาชนก็อยู่ดีมีสุขในเมืองเชียงชื่น






                      1  ฉันทิชย์  กระแสสินธ, ๒๕๑๓, หน้า ๑๖๒ – ๑๖๓.
                                       ุ์
                                     เจ้าหมื่นด้งนคร : ผีอารักษ์ และมายาคติทางประวัติศาสตร์

                                                        หน้า ๓๕
   414   415   416   417   418   419   420   421   422   423   424