Page 45 - STAV broj 378

Prozor tokom rata

Vijeće konstatuje da su vojnici HVO-a HVO-a napalo je planinsko seoce Pra- proširila. Konkretno, Željko Šiljeg, zapo-
u junu 1993. dolazili noću u selo kako bi jine.” Ubili su jednog bolesnog starca. vjednik OZ Sjeverozapadna Hercegovi-
zastrašivali stanovništvo, lupali na vrata “Dvojicu drugih ljudi, od kojih je jedan na, u zapovijedi od 6. jula 1993. naredio
i bacali bombe u šumu u kojoj se krio je- bio nepokretan starac od 80 godina, voj- je ‘Vojnoj policiji i SIS-u brigade Rama’
dan dio muslimanskog stanovništva.” U nici HVO-a su premlatili, a nakon toga da privedu i pritvore sve muškarce mu-
tački 100 vijeće zaključuje da su kuće u ih je ubio Nikola Marić.” Tačka 112: “(...) slimanske nacionalnosti u dobi od 16 do
Gračanici “doista spaljene i razorene”. U Ubili su i Bajru Munikozu, Sahu Muni- 60 godina iz opštine Prozor.” Presuda
tački 102 Vijeće je uvjereno da su u selu kozu i Šabana Hodžića na planini Tolo- Prliću i ostalima govori o četiri zatoče-
Lug kuće spalili vojnici HVO-a, a u na- vac”, koji su pobjegli iz sela Gračanica. nička centra: Srednja škola, gdje je bilo
rednoj tački nabraja i jedinice iz brigade zatočeno “između 400 i 500 osoba; atom-
“Rama”, koje se u selu Podaniš spalile PAKAO PROZORA sko sklonište u Unisovoj zgradi, gdje su
kuće i štale i pobile stoku – to su Vojna Početkom ljeta 1993. počinju i masov- zatočenici bili zatočeni u mraku; prosto-
policija i “Kinder vod”. Spaljene su kuće na hapšenja. Tačka 125 presude vođama rija u Vatrogasnom domu, u kojem je bilo
i u selu Lizoperci i oštećena je džamija. HZHB: “‘Meta’ tih hapšenja, koja su se sjedište 4. satnije 2. bojne Vojne policije;
Tačka 109 presude Prliću i ostalima: u početku ograničavala na muslimanske Srednjoškolski centar, gdje je bilo zatvo-
“Ujutro 19. juna 1993. tridesetak vojnika vojnike, pripadnike HVO-a, ubrzo se reno između 160 i 230 civila, te policijska
stanica i bivše skladište TO-a, u kojem
je bilo zatočeno preko 200 ljudi. Zatoče-
nici su zlostavljani, izvođeni na kopanje
rovova na linijama fronta, gdje su neki
poginuli – kako to kazuje tačka 170 – ili
su bili ranjeni, a neke su vojnici HVO-a
zlostavljali, između ostalog i seksualno”.
U tački 154 sudsko vijeće Haškog
tribunala konstatuje da je šest bolesnih
zatočenika iz SŠC-a “31. augusta 1993.
predano Vojnoj policiji, koja ih je trebala
odvesti u Konjic”, ali “otada ih niko više
nije vidio”, to su: Abdulah Alibegović,
Ahmet Hodžić, Bajro Pilav, Omer Purgić,
Numo Imamović i Haso Hrinić. U tački
160 vijeće napominje “da su tokom večeri
3. augusta 1993. tri pripadnika HVO-a,
među kojima su bili Vinko Papak i Želj-
ko Jukić, ovaj potonji pripadnik ‘Kinder
Nikola Marić Željko Jukić voda’, ušla u SŠC i odvela Mirsada Pilava,

STAV 3/6/2022 45