Page 65 - Cahiliye Toplumundaki İnsan Karakterleri

Harun Yahya (Adnan Oktar) 63

şık olduğu anlarda bile çevresine karşı mutlaka hoşgörülü, affe-
dici ve müşfik bir karakter sergiler. Eleştirilmesi gereken birşey
varsa bile bunun ancak Kuran'ın emrine uygun olarak "güzel
söz" ile yapılabileceğini ve bu şekilde çok daha olumlu sonuçlar
elde edilebileceğini bilir.Ayetlerde müminin göstermesi gereken
bu tavır şöyle bildirilmiştir:
Sen af (veya kolaylık) yolunu benimse, (İslam'a) uygun
olanı (örfü) emret ve cahillerden yüz çevir. (Araf Sure-
si, 199)
Görmedin mi ki, Allah nasıl bir örnek vermiştir: Güzel
bir söz, güzel bir ağaç gibidir ki, onun kökü sabit, dalı
ise göktedir. (İbrahim Suresi, 24)
Kullarıma, sözün en güzel olanını söylemelerini söyle.
Çünkü şeytan aralarını açıp bozmaktadır. Şüphesiz
şeytan insanın açıkça bir düşmanıdır. (İsra Suresi, 53)

Kıskanç ve şüpheci olmaları
Cahiliye ahlakında kıskançlığın özel bir yeri vardır.Ancak ön-
celikle şunu belirtmek gerekir ki, bu özellik cahiliye toplumla-
rında olumlu bir özellik olarak algılanır. Kıskançlığı bir sevgi ve
bağlılık alameti gibi göstermeye çalışırlar. Eğer bir insan sevdiği
insanı kıskanmıyorsa, onlara göre bu gerçek bir sevgi değildir.
Bu yanlış anlayışa göre insanın karşı tarafın sevgisinden tatmin
olabilmesi için, karşıdaki kişinin tüm insanlar içinde sadece ken-
disine sevgi duyması gerekmektedir.
Oysa bu düşünce son derece hatalıdır. Çünkü herşeyden
önce sevgi çok yüksek bir duygu ve üstün bir ahlak özelliğidir.
İnsanın sevgide kıskançlık yapması Kuran ahlakına uygun düş-
mez. İnsan sevdiği bir kişiye sevgisini, ona duyduğu sadakat, bağ-
lılık, şefkat ve ona yönelttiği güzel söz ve tavırlar ile gösterir. Bu