Page 86 - Cahiliye Toplumundaki İnsan Karakterleri

84 CAHİLİYE TOPLUMUNDA İNSAN KARAKTERLERİ

hastalıklarından sürekli yakınırlar. Bu anlattıklarında gerçek pa-
yı da olmakla birlikte, çoğu zaman karşı tarafta etki uyandıra-
bilmek için durumu abartabilir ya da zaman zaman yalan söy-
leyebilirler. Hasta oldukları düşünüldüğünde daha fazla ilgi ve
hoşgörü görebileceklerine inanırlar. Bu durum gerçekten de
karşı tarafın merhametini harekete geçirir, ama durumu abart-
tıklarını bilmeleri de bir yandan onları kızdırır.Yine de asıl iste-
diklerinin ilgi olduğunu bildiklerinden bu karşılığı verirler, ama
bu da tatmin edici olmaz. Çünkü cahiliye ahlakına sahip yaşlılar
dikkatin sürekli olarak kendi üzerlerinde olmasını isterler.
Bu nedenle bazen de yüzlerini asıp bir kenarda oturur, ye-
mek yemez, konuşmazlar. Amaçları kendilerine tüm bunların
sebebinin sorulması ve böylece nazlanmalarıdır. Sorulduğunda
birşey olmadığını söyler ve karşı tarafı mümkün olduğunca uğ-
raştırırlar. Çünkü yanıt ne kadar zor alınırsa, ilgi o denli artmış
olacaktır. Bazen de evin ücra bir köşesine gidip saatlerce ora-
dan çıkmaz ve merak uyandırmak isterler. Oturdukları yerde
ellerinde mendilleriyle sessizce ağlar ve sorulduğunda da "yal-
nızlıkları" ya da "seven kimseleri olmadığı için" ağladıklarını
söylerler. Bunun üzerine karşı taraf "biz varız ya" diyecek, sev-
gi gösterecek ve gönlünü alacaktır.
Eğer tüm bunlarla tatmin olamazlarsa bu durumda da ko-
nuşmalarıyla beklentilerini ifade etmeye çalışırlar. Cahiliye top-
lumunda artık sloganlaşmış ve ne anlama geldiği tüm toplum
tarafından bilinen sözlerle birtakım imalarda bulunurlar. Söz
gelimi fazla ilgi görmedikleri bir ortamda bir anda "istenmedi-
ğim yerde kalacak değilim","gidecek yerim olsa sizi rahatsız et-
mezdim", ya da "beni huzur evine gönderin, daha rahat edersi-
niz" gibi ifadelerde bulunurlar. Bu sözlerin çoğu sırf kendisine
gösterilen ilginin artmasını sağlayabilmek içindir.