Page 153 - Basitliğin Kirli Kültürü

HARUN YAHYA (ADNAN OKTAR) 151

l
l
l
ğil dir. Esas ola rak din ah a kı ile ve vic dan a il gi i bir ko nu dur. An -
l
cak vic da nı nı kul a nan, Al ah'ın rı za sı nı ara yan ve ahi re ti he def e -
l
l
l
l
l
i
l
yen Müs ü man ar mut ma n ve tok göz ü in san ar dır. On ar hırs,
l
l
ta mah, is tis mar et me gi bi din ah a kı na ters dü şen hal er den ka -
l
l
çı nır ar. Çün kü söz ko nu su in san ar gi bi için de bu un duk a rı anın
l
l
l
l
l
ge çi ci ya rar a rı nı de ğil, son suz ahi ret ha ya tı nı gö ze tir er.
Pey gam ber Efen di miz (sav) de ha dis-i şe rif e rin de iman
l
l
eden e ri ta mah kar ı ğa kar şı uyar mış, "Sa kın ta mah kar ol ma yın!
l
l
l
Ta mah, fa kir i ğin ta ken di si dir." [Ta be râ nî] bu yur muş ar dır. Bir
l
l
baş ka ha dis-i şe rif e rin de ise; "Mü mi nin iz ze ti, in san a ra kar şı tok
l
l
göz ü ol ma sı dır." [Ha kim] bu yu ra rak ta mah kar ık tan uzak ol ma -
l
l
sı nın mü mi ni iz zet i kıl dı ğı na dik kat çek miş er dir. Bir baş ka ha -
di sin de ise Hz. Mu ham med (sav) dün ya yı hırs edi nen ile et me -
yen ara sın da ki far kı şöy e bil dir miş tir:
l
l
Kim ki ar zu su, ama cı dün ya olur sa Al ah o kim se nin aley hi ne işi ni
l
l
dar ma da ğın eder, fa kir i ği ni iki gö zü nün ara sın da kı ar (ya ni dün -
l
l
ya ı ğı el de et mek uğ run da sı kın tı ar çe ker, ih ti ra sı da din mez) ve
dün ya (ni met ve ma ın)dan ken di si için (ka de rin de) ya zıl mış olan
l
mik tar dan baş ka hiç bir şey ona gel mez. Ki min ni ye ti, ar zu su ahi -
l
l
l
ret olur sa Al ah o kim se için (da ğı nık) işi ni to par ar (dü zen er), zen -
l
l
l
l
gin i ği ni kal bi ne yer eş ti rir, dün ya (ni met e ri ile ma ı) da bo yun eğe -
l
rek (ra hat ık a) gi der." (İb ni Ma ce, Cilt10, Sf.374)
l
i
l
f
l
Be di üz za man Sa d Nur si de bir te ek kü rün de biz e re hırs a bir
l
l
l
şe yin üs tü ne dü şe nin on dan mah rum ola bi e ce ği ni şöy e ha tır a tır:
Hırs, se beb-i mah ru mi yet tir (mah ru mi yet se be bi dir); te vek kül ve
l
ka na at ise, ve si e-i rah met tir (rah met ve si e si dir). (Mek tu bat,
l
sf.271)