Page 151 - Rahman ve Rahim Olan Allah'ın Adıyla

Harun Yahya

larda bile- umut ve neflelerinden hiçbir fley kaybetmezler.
Çünkü bilirler ki, Allah'a s›¤›nman›n rahatl›¤›n›, huzurunu,
kalplerine verdi¤i sevinç ve coflkuyu baflka hiçbir yolla elde
edemeyeceklerdir. Bu da tevazu ve güzel ahlak› yaflamalar›n›
sa¤layan ve dünya hayat› boyunca onlar› daima Allah'a yak-
laflt›ran en büyük nimetlerden biridir. Onlar, dua ettiklerinde,
Rabbimiz'e içten yöneldiklerinde ve zorlukla karfl›laflt›klar›n-

da her zaman Allah'la beraber olduklar›n› bilirler. Rabbi-
miz'in kendilerini duyup, Kendisi'ne kat›ks›zca yönelen kul-
lar› için ebedi ve eflsiz cenneti haz›rlamakta oldu¤una hiçbir
flüpheye kap›lmadan iman ederler. Bediüzzaman, müminle-
rin dua ederek Allah'a karfl› gösterdikleri bu derin teslimiye-
ti ve Allah'a yönelmelerinin kendilerine yaflatt›¤› iç rahatl›¤›-
n› bir sözünde flu flekilde aç›klamaktad›r.

"Duan›n en güzel, en latif, en leziz, en haz›r meyvesi, neticesi flu-
dur ki: Dua eden adam bilir ki, birisi var ki onun sesini dinler,
derdine derman yetifltirir, ona merhamet eder, O'nun Kudret Eli
herfleye yetiflir. Bu büyük dünya han›nda o yaln›z de¤il, bir Kerim
Zat var, ona bakar, ünsiyet eder. Hem onun hadsiz ihtiyacat›n› ye-
rine getirebilir ve onun hadsiz düflmanlar›n› defedebilir bir Zat›n
huzurunda kendini tasavvur ederek, bir ferah, bir inflirah duyup,
dünya kadar a¤›r bir yükü üzerin-
den at›p "Elhamdülillahi Rab-
bi'l-alemin" der."
(Mektubat, s. 291)

9
4
1 149