Page 470 - Karanlık Tehlike Bağnazlık
P. 470

Karanlık Tehlike:
                                          Bağnazlık



                               Kuran'da İncil ve Tevrat


                  Bir Müslüman, gönderilmiş peygamberlerin tümüne ve gönde-

             rilmiş hak kitapların da tümüne inanmak zorundadır. Peygamber-
             lerden birini diğerinden ayırt etmemek, Müslümanlığın Kuran'da
             geçen hükmüdür ve bu hükme uymayan ayete uymamış ve dinden
             çıkmış sayılır. İşte bu nedenle Müslümanlar olarak Hz. Muham-
             med (sav) nasıl bizim peygamberimizse, Hz. İsa (as) ve Hz. Musa
             (as) da bizim peygamberlerimizdir. Bizler, nasıl birer Muhamme-

             diysek, aynı zamanda da İsevi ve Musevileriz. Bu, Müslümanlığın
             en önemli şartlarından biridir.

                  Kuran'da Museviler ve Hristiyanlardan bahsedildiği gibi, Tev-
             rat ve İncil'den de bahsedilir. Allah bu hak kitapları Kuran'da övm-
             üştür. Daha önce de belirttiğimiz gibi, Kuran'ın indiriliş sebebi bu
             hak kitapların hükmünü ortadan kaldırmak değil, onları "doğrula-
             maktır". Her ne kadar söz konusu kitaplarda zaman içinde yanlış

             yorumlanmış bölümler olsa da, Kuran ile mutabık bölümler yine
             Kuran ile doğrulanmıştır. Pek çok ayette belirtilmiş bu hüküm
             Kuran'da açıktır:  "O, sana Kitab'ı hak ve kendinden öncekileri
             doğrulayıcı olarak indirdi. O, Tevrat'ı ve İncil'i de indirmişti."
             (Al-i İmran Suresi, 3)

                  İşte bu sebeple biz Müslümanlar, Kuran'ı rehber alarak bu hak
             kitapların Allah'ın Katından olduğuna inanmakla yükümlüyüz.

             Kuran ile doğrulanmış her hüküm, uygulama ve söz, Müslümanlar
             için birer hidayet rehberleridir.

                  Kuran'ın övdüğü hak kitapları, bir bağnazın sahte hadisleri
             delil göstererek geçersiz sayması, İslam'da kabul edilemez. Gerçek
             Müslümanların rehberi Kuran'dır ve Kuran'da Tevrat ve İncil'in
             hükmü şu şekilde açıklanmıştır:


                  Deyin ki: "Biz Allah'a; bize indirilene, İbrahim, İsmail,



                                              468
   465   466   467   468   469   470   471   472   473   474   475