Page 113 - Darwin'in Açmazı Ruh

Say dı ğı mız sen drom lar, be yin de mey da na ge len ha sar lar ve ya baş ka se -
bep ler so nu cun da olu şan has ta lık lar dan sa de ce bir kaç ta ne si dir. Bu has ta lık -
lar so nu cun da, in san la rın ba zı la rı ol ma yan gö rün tü le ri gör mek te, ger çek te
gör me di ği ama ken di si için çok net olan bir ha yat ya şa mak ta dır. Ba zı la rı için
dı şa rı da ki renk ler bam baş ka dır. Gör dü ğü müz ren ga renk dün ya on la ra ne re -
dey se si yah-be yaz bir film gi bi gö rü nür. Eğer ger çek ten dış dün ya nın ken di si
ile mu ha tap isek, eğer ya şa dı ğı mız dün ya bey ni mi ze ge len elek trik sin yal le -
rin den iba ret de ğil se, bu du rum da bu in san lar ne den fark lı bir al gı ya sa hip tir -

ler? Dış dün ya eğer "tek"se, ne den on lar da dış dün ya yı bi zim al gı la dı ğı mız
şe kil de al gı la ma mak ta, ne den ay nı şey le ri ay nı şe kil de gö re me mek te dir ler?
Tüm bun la rın açık la ma sı şu dur: Biz ler, dış dün ya yı mü kem mel şe kil de
al gı la dı ğı mız dan ve al gı la rı mı zın bir bü tün ol du ğun dan şüp he et me yiz. Ama
ki mi za man ha li sü nas yon gö ren bir ki şi için de ay nı şey ge çer li dir. O da gör -
dü ğü ha ya li gö rün tü le rin ger çek te var ol du ğu nu dü şün mek te dir. Bu du rum -
da, bey ni miz de olu şan dış dün ya nın ne ye ben ze di ği ve ya di ğer ki şi le rin al gı -

la rın dan fark lı olup ol ma dı ğı ko nu sun da söy le ye bi le ce ği miz hiç bir şey yok -
tur. Bu, 21. yüz yı lın bi li mi ile hiç bir şe kil de test edi le me ye cek, de ney ler le sap -
ta na ma ya cak bir ger çek tir. Her bi ri miz için var edi len dün ya nın na sıl bir dün -
ya ol du ğu nu bil me miz im kan sız dır. Biz ler, bu dün ya nın için de, yal nız ca bi ze
al gı la tı lan lar la mu ha tap olu ruz. Bun la rın dı şı na çık ma mız, bu nun faz la sı nı
dü şün me miz müm kün de ğil dir.
Du yu la rı mız la ile ti len elek trik sin yal le ri, bi zim için dış dün ya nın kop ya -
sı nı mey da na ge ti rir ler. Ama te mel de, bu dış dün ya yı al gı la yan, al gı la dı ğı
şey ler den an lam çı ka ran, en di şe le nen, se vi nen, üzü len, he ye can la nan, dü şü -

nen, ta nı yan, ana liz ya pan bir "ben lik" bu lun mak ta dır. "Ben" de di ği miz bu
var lık, aca ba bey nin için de bir yer ler de mi dir? Nö ron la rın bir bir le riy le et ki le -
şim le ri bi zi dü şün dü rüp mut lu eder mi? Ça lan bir mü zik ten hoş lan ma mı zı
sağ lar mı? Bu et ki le şim, bir man za ra ya bak mak tan ve ya lez zet li bir ye me ği
ye mek ten zevk duy ma mı zın kay na ğı mı dır?
El bet te akıl ve vic dan sa hi bi bir in san bun la rın hiç bi ri ne "evet" ce va bı ve -
re mez. Ben li ği miz, bey nin ta ma men dı şın da bir şey dir ve bu nun adı "ruh"tur.

Sa na ruh tan so rar lar; de ki: "Ruh, Rab bim'in em rin den dir, si ze ilim den yal -
nız ca az bir şey ve ril miş tir." (İs ra Su re si, 85)
Adnan Oktar (Harun Yahya) 111