Page 74 - Kuran'da Dua

Kuran'da Dua

Ken di si ne da ha ön ce den öğ re til me miş ol ma sı na rağ men, zor luk -
lar la kar şı la şan pek çok in san ta rif et ti ği miz ya kın lık ve iç li lik le
Al lah'a dua et mek te dir. Hat ta bu in san lar dan bir kıs mı, da ha ön ce
ra hat için dey ken Al lah'ın var lı ğı nı red det mek ten çe kin me miş ki şi -

ler dir. Al lah'ı in kar la rıy la ta nı nan ki şi le rin önem li bir kıs mı böy le
bir an da yi ne "Ken di si'n den baş ka hiç bir sı ğı nı la cak bu lun ma yan"
Al lah'a sı ğı nır lar.
An cak, Ku ran'da bil di ril di ği gi bi, ge mi de iç ten, O'ndan baş ka
hiç bir güç sa hi bi nin ol ma dı ğı nı an la mış bir şe kil de Al lah'a yö ne len
in kar cı, teh li ke nin geç me si ile o an da ya şa dı ğı kor ku la rı nı ve iç li li -
ği ni bir an da kay be der. Şa şı la cak şe kil de es ki müş rik ya şa mı na ge ri

dö ner. Duy du ğu piş man lık ve Al lah'a yö ne liş, ani şe kil de ye ri ni in -
ka ra ve nan kör lü ğe bı ra kır. İman sız lı ğı na ge ri dö ner. Teh li ke anın -
da dü şün dü ğü ve far kı na var dı ğı ger çek le ri bir den bi re unu tur.
Ra hat la ma nın ve teh li ke den uzak laş ma nın ver di ği gü ven için de
Al lah'a dua et me yi unu tur.
Ca hi li ye nin bu bo zuk psi ko lo jik du ru mu ve nan kör lü ğü baş ka
ayet ler de şöy le an la tı lır:

İn san, ha yır is te mek ten bık kın lık duy maz; fa kat ona bir şer do -
kun du mu, ar tık o, ye'se dü şen bir umut suz dur. Oy sa ona do ku -
nan bir za rar dan son ra ta ra fı mız dan bir rah met tad dır sak, mut -
la ka: "Bu be nim (hak kım)dır. Ve ben kı ya met-sa ati nin
ko pa ca ğı nı da san mı yo rum; eğer Rab bi me dön dü rül sem bi le,
mu hak kak O'nun Ka tın da be nim için da ha gü zel ola nı var dır."
der. Ama an dol sun Biz, o kâ fir le re yap tık la rı nı ha ber ve re ce ğiz

ve an dol sun on la ra, en ka ba bir azab tan tad dı ra ca ğız. İn sa na
ni met ver di ği miz za man, yüz çe vi rir ve yan çi zer; ona bir şer
do kun du ğu za man ise, ar tık o, ge niş (kap sam lı ve de rin le me si -
ne) bir dua sa hi bi dir. (Fus si let Su re si, 49-51)
72