Page 139 - Atatürk Ansiklopedisi 2. Cilt

137

Harun Yahya

Dolmabahçe Saray›’ndayd›k. Atatürk bu Arapça meselesini duyar
duymaz sofray› da¤›tt›. Misafirler gittikten sonra emir verdi. Tele-
fonla, Ankara’da ‹smet Pafla’n›n köflkünü bulduk. Atatürk’ün emir-

lerini Saraco¤lu’na tekrarl›yordum. Atatürk hiddetle:
-‹skenderun sanca¤›n›n nerede oldu¤unu dahi bilmeyen Frans›zlar,

bilhassa bafllar›nda bir Alman cenderesi durup dururken Hatay için
muharebe yapamazlar. “Ben Hatay’› alaca¤›m” diye oradaki Türk
çocuklar›n› Arapça tahsil ettirmek üzere fiam medreselerine mi gön-

derece¤iz? Ne zihniyettir bu?
Diye hükümete ac› ac› ihtarda bulunarak ve emirler vererek teklif

edilen maddeyi reddetmifl ve Frans›zlara istedi¤ini yapt›rm›flt›.

Atatürk’ü görüp de onunla görüflüp de ona hayran olmamak müm-
kün mü? O cezbeder, ikna eder, telkin ederdi. Onun için nice krallar,
flahlar, emirler, devlet adamlar› ziyaretine gelmifller, hepsi de hayran-
l›k hisleri içinde yan›ndan ayr›lm›fllard›.