Page 145 - Atatürk Ansiklopedisi 2. Cilt

143

Harun Yahya

II. Abdülhamit'i ziyarete gelen Alman ‹mparatoru Kaiser II. Wilhelm'i
Dolmabahçe Saray› r›ht›m›nda saltanat kay›¤›na binerken gösteren
Fausto Zonaro'nun ya¤l›boya resmi. (Dolmabahçe Saray› koleksiyonu)

Atatürk, d›fl politikas›n› her zaman halka dayand›rm›fl,
halkla birlikte yürütmüfltür. Milli Mücadele’yi bafllatmak için,

çok sevdi¤i askerlikten ayr›larak Anadolu’ya geçmesi, kendi
deyimiyle “ferdi millet” olarak bu mücadeleyi sürdürmesi, bu-
nun en önemli kan›tlar›ndand›r.

Atatürk’ün d›fl politikada ne kadar baflar›l› oldu¤unu en
güzel flekilde yans›tan yaz›lardan biri, Neue Zürcher Zeitung
gazetesinin 22 Kas›m 1938 tarihli nüshas›nda yay›mlanm›flt›r:

“ Atatürk’ün cenaze töreni, onun son zaferi oldu. Tabutunun önünde
karfl›tlar›n›n hepsi sessiz kald›. Türk ve Alman askerleri, tabutunun
arkas›nda bir s›rada yürüdüler; bir di¤er s›rada Stalin ve Hitler’in
temsilcileri yan yanayd›lar; hem Valencia (Cumhuriyetçiler) hem de
General Franco çelenk yollam›fllard›. Tabutunun önünde faflistler,
demokratlar, komünistler e¤ildiler. Her s›n›f›yla birlikte olarak Türk
halk› yakard› ve a¤lad›. Zenginle fakir, yüksekle alçaklar aras›nda
hiçbir fark yoktu. Bugün Ankara’n›n yaflam›fl oldu¤u, dünyan›n hiç-
bir zaman görmedi¤i bir törendi.”