Page 112 - Risale-i Nur - İman ve Küfür Muvazeneleri

114 ÎMAN VE KÜFÜR MUVAZENELERİ

İnsanın cihazat cihetiyle zenginliği şu Sırdandır ki:
Akıl ve fikir sebebiyle insanın hasseleri, duyguları fazla
inkişaf ve inbisat peyda etmiştir. Ve ihtiyacatın kesreti
sebebiyle çok çeşit çeşit hissiyat peyda olmuştur. Ve
hassasiyeti çok tenevvü etmiş. Ve fıtratın câmiiyeti sebebiyle
pek çok makasıda müteveccih arzulara medar olmuş ve pek
çok vazife-i fıtriyesi bulunduğu sebebiyle, âlât ve cihazatı
ziyade inbisat peyda etmiştir. Ve İbadatın bütün enva'ına
müstaid bir fıtratta yaratıldığı için bütün Kemalâtın
tohumlarına câmi' bir istidad verilmiştir. İşte şu derece
cihazatça zenginlik ve sermayece kesret, elbette ehemmi-
yetsiz muvakkat şu hayat-ı dünyeviyenin tahsili için
verilmemiştir. Belki şöyle bir insanın Vazife-i Asliyesi,
nihayetsiz makasıda müteveccih vezaifini görüp, acz ve fakr
ve kusurunu ubudiyet suretinde ilân etmek ve küllî nazarıyla
mevcudatın Tesbihatını müşahede ederek şehadet etmek ve
Nimetler içinde İmdadat-ı Rahmaniyeyi görüp şükretmek ve
masnuatta Kudret-i Rabbaniyenin Mu'cizatını temaşa ederek
nazar-ı ibretle tefekkür etmektir.

Ey dünya-perest ve hayat-ı dünyeviyeye âşık ve Sırr-ı
Ahsen-i Takvimden gafil insan! Şu hayat-ı dünyeviyenin
Hakikatını bir Vakıa-i Hayaliyede Eski Said görmüş. Onu
Yeni Said'e döndürmüş olan şu vakıa-i temsiliyeyi dinle:

Gördüm ki, ben bir yolcuyum. Uzun bir yola gidiyo-
rum. Yani gönderiliyorum. Seyyidim olan zât, bana tahsis
ettiği altmış altundan tedricen birer miktar para veriyordu.
Ben de sarfedip pek eğlenceli bir hana geldim. O handa bir
gece içinde on altunu kumara mumara, eğlencelere ve şöhret-
perestlik yoluna sarfettim. Sabahleyin elimde hiç bir para
kalmadı. Bir ticaret edemedim.