Page 408 - Tevrat'tan Hikmetler ve Güzel Öğütler

TEVRAT’TAN HİKMETLER VE GÜZEL ÖĞÜTLER

da. Doğru ki şi nin ba ba sı coş tuk ça co şar, bil ge ce dav ra nan oğulun
ba ba sı se vi nir… (Süleyman'ın Öz de yiş le ri, 23:12-24)

Kötülere im ren me, on lar la bir lik te ol ma yı is teme. Çün kü yü rek le -
ri zor ba lık ta sar lar, du dak la rı be la lar dan söz eder. Ev bil ge lik le ya -
pı lır, akıl la pekiş ti ri lir. Bilgi sa ye sin de oda la rı her tür lü değer li, gü -
zel eş ya y la do lar. Bilgelik güç ten, bil gi ka ba kuv vet ten üs tün dür…
Zafer ka zan mak için bir çok da nış man ge rek li… Kötülük ta sar la -
yan ki şi dü zen baz ola rak bi li ne cek tir... Alaycı ki şi den her kes iğre -
nir. Sıkıntılı gün de ce sa re ti ni yi ti rir sen, gü cün kıt de mek tir. Ölüm
teh li ke si için de olan la rı kur tar, öl mek üze re olan la rı esir ge. "İşte
bu nu bil mi yor dum" de sen de, in sa nın yü reğin de ki ni bi len sez mez
mi? Senin ca nı nı ko ru yan an la maz mı?... Bilgelik de ca nın için öy -
le dir, bil miş ol. Bilgeliği bu lur san bir ge le ceğin olur ve umu dun

bo şa çık maz. Ey kö tü adam, doğru ki şi nin evi ne kar şı pu su ya yat -
ma, ko nu tu nu yık ma ya kalk ma. Çün kü doğru ki şi ye di kez düş se
yi ne kal kar, ama kö tü ler fe la ket te yı kı lır. Düşmanın dü şü şü ne ke -
yif len me, sende le me si ne se vin me. Yoksa Rab hoş nut ol maz...
Kötülük eden le re kı zıp üzül me, on la ra özen me. Çün kü kö tü le rin
ge le ceği yok... Oğlum, Rab'be... sa y gı gös ter, baş kal dı ran lar la ar ka -
daş lık et me... Şunlar da bil ge le rin söz le ri dir: Yargılarken yan tut -
mak iyi değil dir. Kötüye, "Suçsuzsun" di yen yar gı cı halk lar la net -
ler, ulus lar kı nar... Dürüst ya nıt ger çek dost luğun işa re ti dir...
Başkalarına kar şı ne den siz ta nık lık et me ve du dak la rın la al dat ma.
"Bana yap tığını ben de ona ya pacağım, öde te ceğim ba na yap tığını"
de me. Tembelin tar la sın dan, sağdu yu dan yok sun ki şi nin bağından
geç tiğim de her ya nı di ken le rin, ot la rın kap la dığını gör düm; taş
du var da yı kıl mış tı. Gördüklerimi de rin de rin dü şün düm, sey ret -
tik le rim den ib ret al dım. "Biraz kes ti re yim, bi raz uyuk la ya yım, el -
le ri mi ka vuş tu rup şöyle bir uyu ya yım" de me ye kal ma dan, yok luk
bir hay dut gi bi, yok sul luk bir akın cı gi bi ge lir üze ri ne.
(Süleyman'ın Öz de yiş le ri, 24:1-34)

406