Page 20 - Darwinizmin Sonu
P. 20

Miller deneyi


                                           Evrimciler, hayat›n ilkel dünyada tesadüfen
                                           olufltu¤u iddias›na delil olarak, ço¤u zaman
                                           Miller Deneyi'ni gösterirler. Oysa, yaklafl›k

                                           yar›m as›r önce gerçeklefltirilen deney, ilerleyen
                                           y›llarda ortaya ç›kan bulgularla tüm bilimsel
                                           anlam›n› yitirmifltir.




                                               merikal› kimyac› Stanley Miller, moleküler evrim senaryosunu
                                         A desteklemek için 1953 y›l›nda bir deney düzenledi. Miller, ilkel
                                         dünya atmosferinin metan, amonyak ve hidrojen gazlar›n› içerdi¤ini
                                         varsay›yordu. Bu gazlar› bir deney düzene¤inde birlefltirdi ve bu kar›-
                                         fl›ma elektrik verdi. Bir hafta kadar sonra da bu kar›fl›m›n içinde birkaç
                                         amino asit olufltu¤unu gözlemledi.
       Miller deney        Bu bulgu evrimcilere büyük bir heyecan verdi. Sonraki yirmi y›l boyunca Sydney
       aparat›yla birlikte
                           Fox, Cyril Ponnamperuma gibi di¤er baz› evrimciler de Miller'›n senaryosunu de-
                           vam ettirmeye çal›flt›lar.
                           Ancak 1970'li y›llarda elde edilen bulgular, "ilkel atmosfer deneyleri" olarak bilinen
                           tüm bu evrimci çabalar› geçersiz k›ld›. Çünkü Miller'›n ortaya att›¤› ve di¤er evrim-
                           cilerin de kabul etti¤i "metan-amonyak a¤›rl›kl› ilkel atmosfer modeli"nin kesinlikle
                           gerçek d›fl› oldu¤u ortaya ç›kt›. Miller bu gazlar› özellikle seçmiflti, çünkü bunlar
                           amino asit oluflumu için çok uygundular. Oysa bilimsel bulgular, o dönemdeki at-
                                                                                                        14
                           mosferin daha çok azot, karbondioksit ve su buhar›ndan olufltu¤unu gösterdi. Bu
                           atmosfer yap›s› ise amino asit oluflumuna kesinlikle uygun de¤ildi. Dahas›, ilkel at-
                           mosferde büyük oranda serbest oksijen oldu¤u anlafl›ld›. Bu da evrimcilerin
                                                                                   15
                           senaryosunu geçersiz k›l›yordu. Çünkü serbest oksijenin amino asitleri hemen
                           parçalayaca¤› aç›kt›.
                           Bu bulgular sonucunda 1980'li y›llarda bilim dünyas› Miller Deneyi ve onu
                                          izleyen di¤er "ilkel atmosfer deneyleri"nin bir anlam› ol-
                                                     mad›¤›n› kabul etti. Uzun süren bir sessizlik-
                                                          ten sonra Miller'›n kendisi de kulland›¤›

                                                                   ‹LKEL ATMOSFER YANILGISI
                                                                   Miller, yapt›¤› deneyde ilkel dünya
                                                                   atmosferindeki flartlar› aynen sa¤la-
                                                                   d›¤›n› iddia etmiflti. Oysa Miller'in
                                                                   deneyde kulland›¤› gazlar ilkel dün-
                                                                   ya atmosferini yans›tmaktan çok
                                                                   uzakt›. Dahas›, Miller
                                                                   deneye bilinçli mekanizmalarla
                                                                   müdahale etmiflti. Asl›nda bu  flekilde,
                                                                   amino asitlerin do¤al  flartlarda kendilik-
                                                                   lerinden oluflabilecekleri yönündeki ev-
                                                                   rimci varsay›mlar› kendi eliyle çürütmüfl
                                                                   oluyordu.
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25