Page 224 - Evrim Aldatmacası

E V R İ M A L D A T M A C A S I

kökeni konusunda evrimcilerin en çok –belki de tek– itibar ettikleri çalış-
ma ise 1953 yılında Amerikalı araştırmacı Stanley Miller tarafından yapı-

lan Miller Deneyi oldu. (Deney, Miller'in Chicago Üniversitesi'ndeki
hocası Harold Urey'in olaydaki katkısından dolayı "Urey-Miller Deneyi"
olarak da bilinir.)

Evrim sürecinin ilk aşaması olarak öne sürülen "moleküler evrim"
tezini sözde ispatlamak için kullanılan yegane sözde "delil" işte bu deney-

dir. Aradan neredeyse 70 yıl geçmesine ve büyük teknolojik ilerlemeler
kaydedilmesine rağmen bu konuda hiçbir yeni girişimde bulunulmamış-
tır. Okullarda halen, canlıların ilk oluşumunun sözde evrimsel açıklaması
olarak Miller Deneyi okutulmaktadır. Çünkü bu tür çabaların kendilerini

desteklemediğinin, aksine sürekli yalanladığının farkında olan evrimci-
ler, benzeri deneylere girişmekten özellikle kaçınmaktadırlar.

Başarısız Bir Girişim: Miller Deneyi

Stanley Miller'ın amacı, milyarlarca yıl önceki cansız dünyada prote-

inlerin yapıtaşları olan amino asitlerin "tesadüfen" oluşabileceklerini gös-
teren deneysel bir bulgu ortaya koymaktı.

Miller deneyinde, ilk dünya atmosferinde bulunduğunu varsaydığı-
daha sonraları ise bulunmadığı anlaşılacak olan-amonyak, metan, hidro-
jen ve su buharından oluşan bir gaz karışımını kullandı. Bu gazlar, doğal

şartlar altında birbirleriyle reaksiyona giremeyeceklerinden dışarıdan
enerji takviyesi yaptı. "İlkel atmosfer" olarak adlandırdığı bir ortamda yıl-
dırımlardan kaynaklanmış olabileceğini düşündüğü enerjiyi, yapay bir
elektrik deşarj kaynağından sağladı.

Miller bu gaz karışımını bir hafta boyunca 100°C ısıda kaynattı, bir

yandan da karışıma elektrik akımı verdi. Haftanın sonunda Miller, kava-
nozun dibinde bulunan karışımdaki kimyasalları ölçtü ve proteinlerin
yapıtaşlarını oluşturan 20 çeşit amino asitten üçünün sentezlendiğini göz-
ledi.

222