Page 96 - Niçin Kendini Kandırıyorsun

Niçin Kendini Kandırıyorsun?

İş te bü yük 'mut lu luk ve kur tu luş (fevz)' bu dur. İn kar edip ayet -
le ri mi zi ya lan la yan la ra ge lin ce; on lar da için de sü rek li ka lı cı lar
ol mak üze re, ate şin hal kı dır lar. Ne kö tü bir dö nüş ye ri dir o. (Te -
ğa bün Su re si, 9-10)

Ayet ler de bil di ri len, "al dan ma gü nü", in sa nın ölü müy le bir lik te
baş lar, di ri liş le ve he sap la de vam eder, in kar cı la rın ebe di yurt la rı
olan ce hen ne me yol lan ma sıy la son bu lur. Dün ya day ken ken di le ri -
ni çe şit li ba ha ne ler le kan dı ran, şey ta nın va at le ri ne al da nan in san -
la rın, ce hen nem de kar şı la şa cak la rı olay lar dan ba zı la rı Ku ran'da
şöy le ha ber ve ril miş tir:

O, ölüm sar hoş lu ğu, bir ger çek ola rak ge lip de, (in sa na) "İş te
bu, se nin yan çi zip-kaç mak ta ol du ğun şey dir" (de nil di ği za man
da). Sur'a da üfü rül müş tür. İş te bu, teh di din (ger çek leş ti ği) gün -
dür. (Ar tık) Her bir ne fis, ya nın da bir sü rü cü ve bir şa hid ile
gel miş tir. "An dol sun, sen bun dan gaf let için dey din; iş te Biz de
se nin üze rin de ki ör tü yü açıp-kal dır dık. Ar tık bu gün gö rüş-gü -
cün kes kin dir." Onun ya kı nı olan (ve ya nın dan ay rıl ma yan me -
lek) de di ki: "İş te bu, ya nım da ha zır du rum da olan şey. Siz iki -

niz (ey me lek ler), her inat çı nan kö rü atın ce hen ne min içi ne,
hay ra en gel olan, sal dır gan şüp he ci yi, ki o, Allah'la be ra ber baş -
ka bir ilah edin miş ti. Ar tık iki niz, onu en şid det li olan aza bın
içi ne atın." Onun ya kın-dos tu (sap tı rı cı) de di ki: "Rab bi miz, ben
onu kış kır tıp-az dır dım. An cak ken di si (hak tan) uzak bir sa pık -
lık için dey di." (Allah bu yu rur:) "Be nim hu zu rum da çe ki şip-dur -
ma yın. Ben si ze da ha ön ce 'ke sin bir uya rı' gön der miş tim. Hu -
zu rum da söz de ği şik li ğe uğ ra tıl maz ve Ben kul la ra zul me di ci
de ği lim." O gün ce hen ne me di ye ce ğiz: "Dol dun mu?" O da: "Da -

ha faz la sı var mı?" di ye cek. (Kaf Su re si, 19-30)

94