Page 71 - Perfection_Book
P. 71

[พระเจ้าอโศกัทำรงเลือมูใสัในโครธสัามูเณร]      65
                                              �

                                                     �
                      ฺ
               ทำิสัวานสัสั เอตุทำโหสัิ อยำ ชัโน สัพฺโพป  ิ    ครันทำอดิพระเนตุรเห็นแล้ว พระราชัาไดิ้ทำรง
                 ฺ
                                                                        �
                                                                        ่
                                                                  �
                                                                            ้
            วิกัฺขิตฺุตุจิตฺุโตุ ภนตุมูิคปฏิิภาโค อยำ ปน ทำารโกั   พระรำาพึงดิังนว�า ชันแมู้ทำังหมูดินมู่จิตุฟัุงซ่าน
                        ฺ
                                                          ่
                                                                              �
                                                          �
                              ฺ
                                                                           �
                                                                 �
            อวิกัฺขิตฺุตุจิตฺุโตุ อตุิวิยสัสั อาโลกัิตุำ วิโลกัิตุำ   มู่สัวนเปร่ยบเหมูือนมูฤคทำ่วิงพล�านไป, สัวนทำารกั
                                                                  �
                                                  �
                                                            �
                                                          ้
                            ฺ
            สัมฺูมูิญฺชัิตุำ ปสัารณญฺจ โสัภตุิ อทำฺธา เอตุสัสั   คนนไมู�มู่จิตุฟัุงซ่าน, กัารมูองดิ กัารเหล่ยวดิ   ู
                                            ฺ
                                                   ่
                 ฺ
                                                                      ู
                                                   �

                                                   ู
                                  ฺ
                                           ฺ
            อพฺภนตุเร โลกัุตฺุตุรธมฺูโมู ภวิสัสัตุ่ตุิ ฯ รญฺโญ  กัารค้แขน และกัารเหย่ยดิแขนของเขางามูยิงนักั,
                                                                             �
                 ฺ
                 ฺ
                                                               �
                                         ฺ
                                                              �
                                                              ่
                                                                             �
            สัห ทำสัสัเนเนว สัามูเณเร จิตฺุตุำ ปสั่ทำิ เปมูำ สัณฐหิ ฯ  ภายในของทำารกัคนนนาจักัมู่โลกัุตุรธรรมูแนนอน
                                                ดิังน พร้อมูกัับกัารทำอดิพระเนตุรเห็นของพระราชัา
                                                   ่
                                                   �
                                                               �
                                                นั�นเอง พระหฤทำัยกั็เลือมูใสัในสัามูเณร, ความูรักั
                                                กั็ไดิ้ตุังขึน.
                                                     �
                                                    �
               กัสัมูา ฯ                           ถามูว�า เพราะเหตุุไร?
                 ฺ
                                           ฺ
               ปุพฺเพป กัิร ปุญฺญกัรณกัาเล เอสั รญฺโญ     แกั้ว�า เพราะไดิ้ยินว�า แมู้ในกัาลกัอน ในเวลา
                    ิ
                                                                         �
                           ฺ
                                                                          ู
                                                                           ็
                                                                ่
                                                      ิ
                                                                �
                                                                   ็
            เชัฏิฐภาตุา วาณชัโกั อโหสัิ ฯ       ทำำาบุญ นโครธสัามูเณรนไดิ้เปนพ�อค้าผู้้เปนพ่ชัาย
                                                                              �
                       ิ
               ฺ
                                                ใหญของพระราชัา.
                                                   �
               วตฺุตุมฺูป เหตุำ                    สัมูจริงดิังคำาทำ่พระผู้้มู่พระภาคเจ้าตุรัสัไว้ว�า
                    ิ
                                                            �
                ุ
                                                                ู
                                                               �
               ปุพฺเพว สันนิวาเสัน     ปจฺจุปฺปนนหิเตุน วา  “ความูรักันั�นยอมูเกัิดิเพราะเหตุุ ๒
                       ฺ
                                     ฺ
                                                                    �
                                                                    ู
                                                                     �
                                                     �
                   ฺ
               เอวนตุำ ชัายเตุ เปมูำ     อุปฺปลำว ยโถทำเกัตุิ ฯ  อยาง คือ เพราะกัารอยรวมูกัันในภพ
                                                                   ู
                                                                 �
                                                    �
                                                   กัอน ๑ เพราะกัารเกัือกัลกัันในปัจจุบัน
                                                   ๑ เหมูือนอุบลและปทำุมูเปนตุ้นทำ่เหลือ
                                                                     ็
                                                                          �
                                                   เมูือเกัิดิในนำ�ายอมูเกัิดิไดิ้เพราะอาศัยเหตุุ
                                                    �
                                                            �
                                                                          �
                                                   ๒ ประกัาร คือนำ�าและเปอกัตุมูฉะนัน”.
                                                                   ื
               อถ ราชัา สัญฺชัาตุเปโมู สัมฺูพหุมูาโน เอตุำ    ลำาดิับนัน พระราชัาทำรงเกัิดิความูรักั มู่ความู
                         ฺ
                                                        �
            สัามูเณรำ ปกัฺโกัสัถาตุิ อมูจฺเจ เปเสัสัิ ฯ เตุ  นับถือมูากั (ในสัามูเณรนั�น) จึงทำรงสัั�งพวกัอำามูาตุย์

                                            ู
            อตุิจิรายนตุ่ตุิ ปุน เทำฺว ตุโย เปเสัสัิ ตุุริตุำ อาคจฺฉตุตุิ  ไปว�า พวกัเธอจงนิมูนตุ์สัามูเณรนั�นมูา. ทำ้าวเธอ
                   ฺ
                                                                           ู
                                                                           �
            ฯ สัามูเณโร อตฺุตุโน ปกัตุิยาเอว อคมูาสัิ ฯ ราชัา  ทำรงรำาพึงว�า อำามูาตุย์เหล�านันมูัวชัักัชั้าอย จึงทำรง
                                                                   �
                           ิ
               ู
            ปฏิิรปมูาสันำ ญตฺุวา นสั่ทำถาตุิ อาห ฯ  สังไปอ่กั ๒-๓ นายว�า จงให้สัามูเณรนั�นร่บมูา
                                                 �
                                                เถิดิ. สัามูเณรไดิ้เดิินไปตุามูปกัตุิของตุนนั�นเอง.
                                                              �
                                                พระราชัาตุรัสัว�า ทำานทำราบอาสันะทำ่ควรแล้ว
                                                                          �
                                                 ิ
                                                นมูนตุ์นั�งเถิดิ.
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76