Page 8 - Perfection_Book
P. 8

2


                                                                       ู
                                                             ุ
                   ฺ
                                                                    �
                 ยสัมูึ ฐิเตุ สัาสันมูฏิฐิตุสัสั  ข้าพเจ้าจักัอาศัยอานภาพของทำานบรพาจารย์
                                 ฺ
                              ฺ
                                 ฺ
                                                                        �
                 ปตุิฏิฐิตุำ โหตุิ สัสัณฐิตุสัสั  พรรณนาพระวินัยให้ไมู�ปะปนกัันซ่ึงเมูือทำรงอย ู �
                              ฺ
                            ุ
                                                                     �
                     ฺ
                         ฺ
                                 ฺ
                                                                   ู
                     ฺ
                                                                          �
                 ตุำ วณณยิสัสัำ วินยำ อมูิสัสัำ  แล้วศาสันาของพระพุทำธเจ้า ผู้้มูิไดิ้ทำรงตุังมูั�น
                               ุ
                                                      ุ
                                                                �
                   ฺ
                 นสัสัาย ปุพฺพาจริยานภาวำ ฯ  อย (ในสัวนสัดิทำั�งสัอง) แตุทำรงดิำารงชัอบดิ้วยดิ่
                                               �
                                               ู
                  ิ
                                                   �
                                                                        ู
                                                                        �
                                             (ในมูัชัฌัิมูาปฏิิปทำา)เปนอันประดิิษุฐานอยไดิ้
                                                           ็
                                                   �
                                                                   �
                 กัามูญฺจ ปุพฺพาจริยาสัเภหิ     แทำ้ทำ่จริง พระวินัยน ถึงทำานบรพาจารย์
                                                               �
                                                               ่
                     ฺ
                                                                      ู
                 ญาณมฺูพุนทำฺโธตุมูลาสัเวหิ  ผู้้องอาจซ่ึงขจัดิมูลทำินและอาสัวะออกัหมูดิแล้ว
                        ิ
                                                    �
                                              ู
                        ฺ
                    ุ
                  วิสัทำฺธวิชัชัาปฏิิสัมฺูภิเทำหิ  ดิ้วยนำ�าคือญาณมู่วิชัชัาและปฏิิสััมูภิทำาบริสัทำธิ�
                                                                           ุ
                  สัทำฺธมฺูมูสัำวณณนโกัวิเทำหิ  ฉลาดิในกัารสัังวรรณนาพระสััทำธรรมู หาผู้้เปร่ยบ
                          ฺ
                                                                         ู
                    ฺ
                  สัลลกัฺขิเย โน สัลภูปเมูหิ  ปานในความูเปนผู้้ขัดิเกัลาไดิ้ไมู�ง�าย เปร่ยบดิัง
                            ุ
                                                       ็
                                                          ู
                   มูหาวิหารสัสั ธชัปเมูหิ   ธงชััยของวัดิมูหาวิหาร ไดิ้สัังวรรณนาไว้โดิยนัย
                             ู
                          ฺ
                       ิ
                     ฺ
                                                                      ู
                  สัำวณณโตุยำ วินโย นเยหิ    อันวิจิตุร คล้อยตุามูพระสััมูพุทำธเจ้าผู้้ประเสัริฐ.
                              ฺ
                 จิตฺุเตุหิ สัมฺูพุทำฺธวรนวเยหิ ฯ
                                                                     ่
                  สัำวณณนา สั่หลทำ่ปเกัน        กัระนั�น เพราะสัังวรรณนานมูิไดิ้อำานวย
                                                                     �
                      ฺ
                วากัฺเยน เอสัา ปน สังฺขตุตฺุตุา  ประโยชัน์ไรๆ แกัชัาวภิกัษุในเกัาะอืน เพราะ
                                                                       �
                                                          �
                                                                ุ
                     ฺ
                                              �
                 น กัิญฺจิ อตฺุถำ อภิสัมฺูภุณาตุิ  ทำานเร่ยบเร่ยงไว้ดิ้วยภาษุาชัาวเกัาะสัิงหล ฉะนั�น
                                 ฺ
                                                   ู
                    ฺ
                             ฺ
                 ทำ่ปนตุเร ภิกัฺขุชันสัสั ยสัมูา  ข้าพเจ้าผู้้รำาลึกัอยดิ้วยดิ่โดิยชัอบ ถึงคำาเชัิญของ
                                                         �
                                                         ู
                    ฺ
                                 ู
                                                                   �
                  ตุสัมูา อิมูำ ปาลินยานรป ำ  พระเถระนามูว�า พุทำธสัิริ จึงจักัเริมูดิ้วยดิ่ ซ่ึงกัาร
                                                                          �
                                ุ
                                                     �
                           ิ
                                                      ่
                     ฺ
                                 ฺ
                                                             �
                  สัำวณณนำทำาน สัมูารภิสัสัำ  สัังวรรณนาน อันควรแกันัยพระบาล่ ณ บัดิน่. �
                                 ฺ
                              ฺ
                 อชัฺเฌัสันำ พุทำฺธสัิริวหยสัสั
                            ุ
                เถรสัสั สัมฺูมูาสัมูนสัสัรนโตุ ฯ
                                ฺ
                   ฺ
                             ฺ
                          ฺ
                 สัำวณณนำ ตุญฺจ สัมูารภนโตุ     และเมูือจะเริมูดิ้วยดิ่ซ่ึงสัังวรรณนานัน
                    ฺ
                                                                            �
                                                                 �
                                                          �
                                                     �
                                 ฺ
                                                                             �
                    ฺ
                  ตุสัสัา มูหาอฏิฐกัถำ สัร่รำ  จักัเอามูหาอรรถกัถาเปนโครงของสัังวรรณนานัน
                                                            ็
                           ฺ
                                                                      �
                                                                        �
                  กัตฺุวา มูหาปจฺจริยำ ตุเถว  ไมู�ละข้อความูอันควร แมู้จากัวินิจฉัย ซ่ึงทำานกัล�าว
                           ุ
                  กัุรนทำินามูาทำิสั วิสัสัตุาสั ุ  ไว้ในอรรถกัถามูหาปัจจร่และอรรถกัถาอันปรากัฏิ
                    ุ
                     ฺ
                              ฺ
                               ุ
                              ุ
                   ิ
                                                             ็
                 วินจฺฉโย อฏิฐกัถาสั วตฺุโตุ  ดิ้วยดิ่ โดิยชัื�อว�ากัุรนทำ่เปนตุ้น กัระทำำาเถรวาทำไว้ใน
                                                         ุ
                                ุ
                          ฺ
                                 ฺ
                    ุ
                                                                     �
                                                         �
                 โย ยตฺุตุมูตฺุถำ อปริจฺจชันโตุ  ภายในแล้วจึงจักัเริมูดิ้วยดิ่โดิยชัอบซ่ึงสัังวรรณนา.
                         ฺ
                      ิ
                  ตุโตุป อนโตุคธเถรวาทำำ
                                ฺ
                 สัำวณณนำ สัมฺูมูสัมูารภิสัสัำ ฯ
                    ฺ
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13