Page 67 - จดหมายเหตุ final-2

พระบำทสมเด็จพระเจ้ำอยู่หัว ทรงตระหนักถึงควำมส�ำคัญของกำรรักษำมรดกทำงศิลปวัฒนธรรม
อันเป็นสมบัติล�้ำค่ำของชำติ ได้พระรำชทำนกระแสพระรำชด�ำรัสขอให้ทุกคนช่วยกันจรรโลงพระศำสนำ

และรักษำศิลปวัฒนธรรมไทยไว้หลำยวำระ ดังเช่นพระบรมรำโชวำทในพิธีพระรำชทำนปริญญำบัตร
ี
ื
แก่ผู้ส�ำเร็จกำรศึกษำจำกวิทยำลัยครู ณ อำคำรใหม่ สวนอัมพร เม่อวันท่ ๔ กุมภำพันธ์ พุทธศักรำช
๒๕๓๖ ควำมว่ำ

ั
ั
�
ื
ั
“ให้ดารงม่นคงอยู่ตลอดช่วลูกหลาน โดยเฉพาะศิลปวัฒนธรรมพ้นบ้านน้น ไม่ว่าจะเป็นของ
ื
ี
ื
ิ
จังหวัดใด ภูมิภาคใด ล้วนเป็นส่อส�าคัญท่ส่อให้ทราบถึงชีวิตความเป็นอยู่ท่ดีงามของคนชาติไทยท้งส้น
ั
ี
ื
ท่านท้งหลายควรท่จะสืบสานและเชิดชูไว้มิให้เส่อมสลายลงได้ ข้าพเจ้าใคร่กล่าวปรารภกับทุกฝ่าย
ั
ี
ทุกคนว่า ในรอบศตวรรษที่ล่วงมา วัฒนธรรมไทยต้องถูกปรับและเปลี่ยนไปเห็นได้ถนัด เพราะอิทธิพล
ี
ั
ของวัฒนธรรมภายนอกท่หล่งไหลเข้ามาสู่วิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนไทย วัฒนธรรมจากภายนอกน ี ้
ิ
บางส่งบางอย่างท่เป็นประโยชน์ดีอยู่แก่การพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ของคนไทยในปัจจุบัน แต่บางอย่าง
ี
ก็เข้ามาบ่นทอนความเป็นไทย และท�าลายศีลธรรมคุณธรรมลงไปมิใช่น้อย บัณฑิตจึงไม่ควรยินด ี
ั
หรือยินยอมรับวัฒนธรรมแปลกใหม่ท่ไหลเข้ามาจากภายนอกง่าย ๆ ก่อนท่จะได้ศึกษา พิจารณา
ี
ี
อย่างละเอียดแน่แท้ ท่านจักได้สามารถรักษา พัฒนา และเผยแพร่วัฒนธรรมไทยได้อย่างเหมาะสมดีงาม...”

๖๗