Page 49 - Talkingwithbird_GR

Δεκοχτούρα

Πώς το λένε το πουλάκι Δεκαννιά φωνάζει εγίναν
που στα δέντρα πεταχτό Δεκαννιά και τ΄απαιτώ

κελαδεί κάθε λιγάκι Το΄να το΄φαγες και μείναν
δεκαοχτώ, δεκαοχτώ Δεκοχτώ, δεκοχτώ.

και όταν η πεθερά σήκωσε το μαχαίρι
ήταν άλλοτε η καημένη να σφάξει την νύφη της:

κοριτσάκι διαλεχτό
χρόνοι τώρα περασμένοι Μα ο Θεός γυρνά το χέρι

δεκαοχτώ, δεκαοχτώ στο κακό της εαυτό
Και είχε μητριά παιδιά μου και πληγές της καταφέρνει

μια γριά σαν σκελετό. δεκαοχτώ, δεκαοχτώ
Ζύμω λέει τα ψωμιά μου

Δεκοχτώ, δεκοχτώ. και την νύφη μεταβάλλει
Τα’ πλασε και τα φουρνίζει σε τρυγόνι φτερωτό

μες στο φούρνο το ζεστό που ως τώρα ακόμα ψάλλει
ψήθηκαν τα ξεφουρνίζει δεκαοχτώ, δεκαοχτώ.

δεκοχτώ, δεκοχτώ.
Μα η στρίγγλα η μητριά της

κράζει με θυμό φριχτό
πως δεν ήταν τα ψωμιά της

δεκοχτώ, δεκοχτώ.

Γ. Βιζυηνός