Page 8 - black vintage newspaper birthday party poster

ANKARA YENİMAHALLE HACI BEKTAŞ-I VELİ

ORTAOKULU
15 TEMMUZ ÇOCUK GAZETESİ

BİRLİK

Akşamın lerleyen saatler nde telefonumdan haber ajansımı tak p ed yordum. Burada yabancıydım, Türk ye’ye

b r haber ç n gelm şt m.

B raz gözler m d nlend r rken, b rden telefonuma gelen b ld r mle doğrularak b ld r me tıkladım. Türk ye’de

b r ç darbe g r ş m olduğunu okudum. Karışık duygular ç ne kapıldım. Üzüldüm vekorktum ama b raz da

heyecanlandım. Bu ben m ç n büyük b r haber fırsatıydı.Üzer m değ şt rmeden m n k kameramı kaptığım g b

sokağa fırladım. Bunu hang akılla yaptığımı da b lm yordum. Normalde fazla amatörce ve tehl kel b r

harekett .

Kalp atışlarım hızlandı. İler dek tankları gördüm. Güçlü uçak sesler yer sarsıyordu sank . Evlerde oluşan

hareketl l ğ fark ett m. Sanırım b r gar pl ğ fark etm şlerd .Korkuyordum, eller m t tr yordu. Ancak güçlü b r

haberc bunlara alışık olmalıydı. Etrafıma bakındım. B rden evler nden çıkmaya başlayan nsanların hızlanarak

yürümes n hayretle zled m. Ne yapmaya çalışıyorlardı?B r adamın yanına g tt m ve sordum: “Neden tanklara

lerl yorsunuz, neden dışarıdasınız?” Bana baktı, dudaklarını b rb r ne bastırdı. Duraksamasından b r şeyler

anlatacağını anladım ve kamerayı haf fçe havaya kaldırdım. Başını haf fçe salladı, ben se kaydı başlattım.“B r

darbe gerçekleşm ş. Tankları durdurmaya ya da yakınlardak emn yet müdürlükler n korumaya g d yorlar.”

“Neden?” ded m. “Böyle tehl kel b r durumda evler n zde kalmanız daha doğru olmaz mı? Zarar göreb l rs n z.

Ayaklarına nd rd gözler n , ama hemen d kleşt rd omuzlarını: “Halk den len hep m z z şte, halkımızı,

kend m z koruyoruz. Evde kalmanın ne faydası var?” d ye mırıldanarak son kez bana baktı ve yoluna devam

ett .

Kaydı durdurarak ç çekt m. Gar p b r duyguydu dayanışma. Etrafı ve nsanları hızlıca nceleyerek yaşlı b r

teyzen n yanına lerled m. Zorlukla yürüyordu. Ona emn yet müdürlüğünü sordum, lerlemeye başladık. B r

kalabalık, yoğun b r tekb r uğultusu vardı. Yanımdak adam duraksadı, sonra hızla yana lerled nefes n n

kes lmes n umursamadan. Kalabalığa yaklaştım, kaydı yen den başlattım. B r genç gördüm. Yüzü bembeyaz

ama kolları koyu kırmızıya bürünmüştü. Ağır ağır nefes alıyordu, kayıtsızca bana baktı. “Tank geçm ş

üzer nden herhalde.” d yordu b r . Gence yaklaştım:

-Gerçekten m ? Bunu neden yaptın, ded m. Ağırlaşıyordum sank g tt kçe. Gülümsed . “El m kalb me koydum.

V cdanım da toprağa yen den ha n ayağı bastırmamam gerekt ğ n fısıldadı. Başaramadım, olsun. Dened m.”

ded . Gözler n kapattı.

Ben de ona gülümsed m ve ayağa kalkıp bacaklarım t treye t treye yürüdüm. Oradan g derken de son

hatırladığım, gülümseyerek tankların önüne kend n fırlatırcasına atan nsanlardı.

ZEYNEP SOYSAL 7/D