Page 30 - Demo

และหวาดหว่ัน เขาจึงพยายามย้าอยู่เสมอว่าไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรน่ากลัว และให้คาม่ันว่า “เนทจะระวังตัว” แตน่ ายทหารหนมุ่ กไ็ มอ่ าจฝนื ชะตาของตนเองได้
“วนั ทไี่ ดร้ บั แจง้ วา่ เนทโดนระเบดิ เสยี ชวี ติ หวั ใจของ แมเ่ หมอื นถกู ฉกี เปน็ ชนิ้ ๆ เฝา้ แตถ่ ามตวั เองวา่ ทา ไมตอ้ ง เปน็ ลกู เรา ทา ไมวนั เวลาของเนทจงึ สนั้ นกั ”
นางอาไพซงึ่หาเลยี้งชวีติและครอบครวัทม่ีลีกูชาย ๒ คน ดว้ ยการจา หนา่ ยเครอื่ งใชส้ า นกั งานเลา่ ทงั้ นา้ ตา
“ตอนที่นั่งรถไปรับร่างของเนทท่ีสัตหีบ เราจะ มองเห็นคนท่ีแต่งชุดทหารเรือเป็นลูกเราไปหมด เพราะเนทเคยพาแมม่ าทนี่ ี่ บอกวา่ สตั หบี เปน็ เมอื งทหารเรอื อยากให้แม่รู้จัก เคยชี้ให้ดูว่าเรือท่ีเนททางานคือลาไหน แต่จากนี้ไปแม่คงจะไม่ได้มาท่ีเมืองทหารเรือแห่งน้ี อกี แลว้ ”
สาหรับน้อง ๆ ในตระกูลเตชะสว่างวงศ์ ซึ่งเรียก เรอื โท ชยั สทิ ธิ์ วา่ “เฮยี เนท” พดู ถงึ พใ่ี หญข่ องพวกเขาวา่ “เฮียเนท เป็นตัวอย่างท่ีดีให้กับน้อง ๆ เสมอ โดยเฉพาะเรอื่ งความกตญั ญู เฮยี เนทเปน็ คนเชอื่ ฟงั ผใู้ หญ่ และนา มาปฏบิ ตั ติ าม เฮยี เนทไมเ่ คยทา ใหค้ นทบี่ า้ นทกุ ข์
หรอื เสยี ใจเลย
“ภาพที่อยู่ในความทรงจาก็คือ วันหน่ึงอาม่า
โดนตวั ตอ่ รมุ ตอ่ ย เฮยี เนทไดเ้ อารา่ งของตวั เองครอ่ มรา่ ง อาม่าไว้เพื่อกันตัวต่อโดยที่ไม่สนใจตัวเองเลย นี่คือส่ิงที่ เฮยี เนทสอนพวกเราโดยไมต่ อ้ งพดู ออกมา”
นอกจากคนในครอบครัวท่ีเฮียเนทจะรักมากแล้ว ชาติและพระมหากษัตริย์ ยังเป็นอีกสถาบันที่เฮียเนท รักมากเช่นเดียวกัน เฮียเนทมีความตั้งใจเป็นอย่างมาก ที่จะรับใช้ชาติและพระมหากษัตริย์ด้วยการเป็นทหาร เม่ือถึงคราวได้รับคาสั่งให้ลงไปปฏิบัติหน้าที่ในจังหวัด นราธวิ าส เฮยี เนทไมม่ คี วามลงั เลทจี่ ะลงไปปฏบิ ตั หิ นา้ ทเี่ ลย แมว้ า่ คนในครอบครวั จะคดั คา้ นสกั เพยี งไร
ตอนนี้เฮียเนทได้รับใช้ชาติและพระมหากษัตริย์ จนวินาทีสุดท้ายของชีวิตเฮีย ทุกคนภูมิใจในตัวเฮียมาก มแี ตค่ นสรรเสรญิ ในความดขี องเฮยี เฮยี ไดส้ รา้ งชอื่ เสยี ง ใหก้ บั ครอบครวั จนนาทสี ดุ ทา้ ย
นอกจากความในใจของนอ้ ง ๆ ทบ่ี อกเลา่ เรอื่ งของ เรือโท ชัยสิทธ์ิ แล้ว บรรดาญาติผู้ใหญ่ทั้งลูกป้าน้าอาใน ตระกูลเตชะสว่างวงศ์ ยังได้สะท้อนตัวตนของ นายทหารหนุ่มผู้นี้ผ่านบทกลอนที่มีเนื้อหาบางส่วนท่ี “จบั ใจ” อยา่ งยง่ิ ผเู้ ขยี นจงึ ขออนญุ าตนา มาเผยแพรต่ อ่ ดงั นี้
เนทเคยบอก ไมม่ พี อ่ ขอเอาชาติ เอาศรี ษะรองพระบาทของในหลวง เอาดวงใจมอบใหแ้ ม่ หมดทงั้ ดวง เอาความรกั หมดทง้ั ทรวง ใหภ้ รรยา เคยเลน่ แบต เตะบอล สอนวา่ ยนา้ สขุ ใจจา สดุ รกั สดุ ปรารถนา
เมอ่ื ไมน่ าน ไมค่ ดิ วา่ จะจากลา
ไมพ่ บหนา้ กนั อกี นาน เดนิ ทางไกล
ขอใหด้ วง วญิ ญาณ สภู่ พใหม่
สงู ขน้ึ ไป แนน่ อน ไมส่ งสยั
ลกู ประดู่ กลา้ หาญ สมชาตชิ าย
เกยี รตศิ กั ด์ิ รกั ษาไว้ แกต่ นเอง
ชยั ชนะ ของชาติ คอื ชวี ติ
ชยั สทิ ธิ์ เตชะสวา่ งวงศ์ คนตรงเผง
ลมหายใจ สดุ ทา้ ย กลา่ วไวเ้ อง
อยากไดเ้ หน็ ใตร้ ม่ เยน็ สขุ เหมอื นเดมิ
ขอนอ้ งเนท จงหลบั ใหห้ ายเหนอื่ ย
หายปวดเมอื่ ย เยน็ สบาย สขุ สนั ตเ์ สรมิ
หากแมบ้ ญุ นา พา วาสนาเดมิ
คงไดเ้สรมิ ใหพ้ วกเราไดเ้จอกนั
อกี สกั ภพ อกี สกั ชาติ นะหลานรกั
เปน็ พอ่ แม่ เปน็ พนี่ อ้ ง หรอื แฟนฉนั ท์
จะเปน็ ปู่ เปน็ ยา่ ไมว่ า่ กนั
จงู มอื กนั พาไป นพิ พานเทอญ
ในความทรงจา ของเพอื่ นนายเรอื รนุ่ ๑๐๒ ทใ่ี ชช้ วี ติ
อยใู่ นโรงเรยี นนายเรอื ดว้ ยกนั ภาพของ เรอื โท ชยั สทิ ธิ์ ถกู รอ้ื ฟน้ื ขนึ้ มาอยา่ งแจม่ ชดั
“เนทคอื นายเรอื หนมุ่ ผวิ ขาวจากครอบครวั เชอ้ื จนี นิสัยดี ร่าเริง ไม่ต่างอะไรกับบุคลิกของพระเอกคนหนึ่ง
นาวิกศาสตร์ 29 ปีที่ ๑๐๔ เล่มที่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๔