Page 34 - Demo
P. 34
“ตอนนนั้ ผมรแู้ ลว้ วา่ เราถกู โจมต”ี
เดก็ หนมุ่ ซงึ่ กลายเปน็ ทหารผา่ นศกึ เลา่ ตอ่
“ฝา่ ยตรงขา้ มอยทู่ างดา้ นหลงั และดา้ นซา้ ยระดมยงิ
ใส่เราพร้อม ๆ กัน ปืนที่แนบลาตัวของผมจึงสะบัดลง ในจังหวะท่ีผมเบ่ียงตัวไปทางซ้ายเพ่ือยิงเข้าใส่เป้าหมาย ในชดุ ดา ซงึ่ อยใู่ นทศิ ทางนนั้
ผมยิงชุดแรกออกไปได้ไม่กี่นัดก็รู้สึกได้ถึงแรง สะเทอื นทขี่ าเหมอื นมอี ะไรพงุ่ เขา้ ปะทะ
ตอนนั้นผมยังไม่เจ็บแต่ก็รู้ตัวแล้วว่าถูกยิงที่ ขาซา้ ย สว่ นพลทหารสมพร อากาศ บดั ดข้ี องผมซงึ่ เปน็ คน ขรี่ ถจกั รยานยนตก์ ร็ อ้ งตะโกนบอกวา่ ถกู ยงิ ทขี่ อ้ มอื
เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมากผมแทบไม่รู้ตัวเลยว่า กระโจนลงจากรถจักรยานยนต์ได้ยังไง ทุกอย่างเป็นไป ตามสญั ชาตญิ าณและการฝกึ ฝนมาอยา่ งหนกั
พอทงิ้ ตวั ลงไดผ้ มกเ็ หน็ แลว้ วา่ ขาซา้ ยของผมผดิ รปู ไป จากเดิม แต่ผมก็เสือกร่างไปบนพื้นในท่านอนหงาย เพอ่ื เขา้ หาทก่ี า บงั สว่ นนว้ิ กเ็ หนยี่ วไกยงิ เอม็ - ๑๖ ตอบโต้ ขา้ ศกึ ตลอดเวลา
จังหวะที่ผมหงายร่างอยู่หลังเนินซีเมนต์ใกล้กับ โรงรถของชาวบ้านข้างถนน ผมก็เห็นร่างในชุดดาอีก คนหน่ึงว่ิงปราดจากท่ีซ่อนพร้อมกับยิงเข้าใส่ฝ่ายเราที่ ล้มระเนระนาดอยู่กลางถนนพร้อมกับรถจักรยานยนต์ ผมจึงตวัดปืนเข้าหาเป้าหมายนั้นแล้วเหน่ียวไก ปลอ่ ยกระสนุ ออกไป”
เสยี งปนื ของพลทหารชลทติ ย์ ทา ใหโ้ จรใตซ้ งึ่ เปน็ หนงึ่ ในแกนนาอาร์เคเค.ที่มีค่าหัวและหมายจับหลายคดีรู้ว่า นาวิกโยธินคนที่หงายอยู่บนพ้ืนผู้น้ันยังมีชีวิตอยู่ มันจึง หนั ปากกระบอกเขา้ ใสแ่ ลว้ สาดกระสนุ ซา้ ทนั ที
“ถา้ ไมม่ เี สอื้ เกราะผมคงตายไปแลว้ ” พลทหารชลทติ ย์นกึ ถงึ วนิ าทขี องการ“ยงิ ประจญั บาน”
กบั ฝา่ ยตรงขา้ มในระยะประชดิ
“เพราะกระสนุ ทสี่ าดเขา้ มาโดนเสอ้ื เกราะทผี่ มสวม
อยถู่ งึ แปดนดั เสยี งดงั เหมอื นถกู ไมฟ้ าด และผมรสู้ กึ ไดถ้ งึ แรงสะเทอื นทเี่ กดิ ขน้ึ ”
แต่เสื้อเกราะก็ไม่อาจปกป้องร่างกายของผู้สวมใส่
ไว้ได้ทั้งหมด เพราะกระสุนอาร์ก้าของโจรใต้อีกสามนัด เจาะเขา้ ทแี่ ขน กน้ กบ และทอ้ ง ซง่ึ กระสนุ นดั หนงึ่ ยงั ฝงั อยู่ ในรา่ งไมส่ ามารถผา่ ออกมาได้
“รวมแลว้ ผมโดนยงิ ทง้ั หมดหา้ นดั หนกั สดุ กค็ อื เขา้ ท่ี ขาซ้ายสองนัดตัดเส้นเลือดใหญ่จนทาให้ถูกตัดขาข้ึนมา เหนอื หวั เขา่ ”
พลทหารชลทติ ย์ ขณะใหส้ มั ภาษณ์
พลทหารชลทติ ย์ โชวร์ อยเยบ็ ทแ่ี ขน
อดตี ทหารนาวกิ โยธนิ เลา่ ดว้ ยสหี นา้ ปกตอิ ยา่ งคนท่ี ปลงใจไดแ้ ลว้
“ตอนนน้ั ผมคดิ อยอู่ ยา่ งเดยี ววา่ คนตายตอ้ งไมใ่ ชเ่ รา และผมก็ทาได้ด้วยการยิงโจรชุดดาคนน้ันเข้าที่แสกหน้า จนลม้ ลง”
อาจกล่าวได้ว่ากระสุนสังหารของพลทหารชลทิตย์ นัดนั้น ทาให้สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน เพราะกลุ่มโจรใต้ที่เตรียมเข้ามายิงผู้บาดเจ็บที่นอนอยู่
นาวิกศาสตร์ 33 ปีที่ ๑๐๔ เล่มท่ี ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๔
