Page 63 - Demo
P. 63
(Qiong) หากเทียบเคียงตามฟ้า – ขวัญ - เมืองแล้ว เจ้าเมืองเชียงคือผ้าเหง้าสายเลือดสางดา ท่ีมีความเส่ียง ถูกรุกรานจนต้องหาเมืองปกครองใหม่ ในขณะท่ี เจา้ เมอื งสาง (แถนเยว)่ สวรรคตไรท้ ายาท ปคู่ งิ คา จงึ เชญิ เหง้าคา๑๐๗ หรือ ฟ้าบดร่มสางดา มาปกครองเมืองใหม่ ช่ือว่า “เชียงเครือ” ซึ่งเป็นพื้นท่ีเดิมของสางแดง ซึ่งตรงกับอาณาจักรอ้ายลาว ทาให้สางมีสามกลุ่มหลัก คือ สางดา (ฟ้า) และสางแดง (น้า) และสางดิน๑๐๘ (ปู่คิงคา หรือท้าวทองเจ้าเมืองเยว่ล่าง) ที่มีกาลังอานาจ แห่งชาติใกล้เคียงกันตามภาพที่ ๑๗
ในปี ๑๑๒ BC ฮั่นยกทัพปราบน่านเยว่ ต่อมาในปี ๑๐๙ BC๑๐๙ ฮั่นปราบแถน สางเชียงเจ้าเมืองแถน ยอมจานน หลังปี ๑๐๕ BC ฮั่นโจมตีอ้ายลาว หลังจาก ขุดหนองแสงจาลองในฉางอานเพื่อฝึกการรบทางเรือ แต่ไม่มีการบันทึกผลสงคราม เชื่อว่าท้ังฮั่นและไทได้รับ ความสูญเสียจากสงครามท้ังสองฝ่าย ซือหม่า เชียน เนื่องจากอาจไม่พอใจกษัตริย์ฮั่นอู่ตี้ ที่ส่ังตอนตนจน ส้ินสภาพชาย ซ่อนบันทึกบางส่วนไว้ท่ีเขาม่ิง๑๑๐ ในสงครามไทใช้กลยุทธฟันทอง ฟันเงิน ลวงสะท้อน แสงไฟชว่ งกลางคนื พรอ้ มทา เสยี งอกึ ทกึ สรา้ งความสบั สน ส่วนพวกฟันดาแต่งชุดดาพาชาวไทอพยพในความมืด หลอกฝ่ายฮ่ันเข้าพ้ืนท่ีลุ่ม ปล่อยน้าท่ีพวกเงือกสีลา กักไว้ตามยอดเขา ปล่อยน้าท่วมทัพฮั่น แต่ชาวไท รอดชีวิตด้วยน้าเต้า
เหตุการณ์นี้ สอดรับกับพงศวดารโยนกเล่าถึง พญานาคสองตัวเป็นเพื่อนกันอาศัยในหนองกระแสร์ พระยาศรีศตนาค ได้ช้างป่ามาเป็นอาหารจึงแบ่งให้ เพื่อนสหายนหุตนาคคร่ึงตัว ต่อมานหุตนาคได้เม่นมา กแ็ บง่ ใหศ้ รศี ตนาคครงึ่ ตวั เชน่ กนั แตศ่ รศี ตนาคเหน็ เนอื้ เมน่
๑๐๗ รณี เลิศเลื่อมใส, ฟ้ํา-ขวัญ-เมือง, หน้ํา ๑๔๙. ๑๐๘ รณี เลิศเลื่อมใส ด. หน้ํา ๑๙๘.
๑๐๙ Bin Yang op. cit. Chapter 3: p.5.
๑๑๐ Burton Watson, op. cit. p.92.
มแี ตห่ นงั ขนแขง็ ยาว ตวั ควรใหญก่ วา่ ชา้ ง คดิ วา่ เพอื่ นโกง จึงต่อสู้กัน ภายหลังรู้ความจริงก็อับอาย จึงพาพลพรรค หนีขุดลอกคลอง ๒๑ วัน เกิดเป็นแม่น้าโขง๑๑๑ วิเคราะห์ ได้ว่าเป็นการอพยพของคนไทยหนีสงครามฮ่ันในช่วง ๑๐๐ - ๘๗ BC โดยมีผู้นาเชื้อสายสางดาและสางแดง มาสร้างอาณาจักรสยามแถบหนองคาย
เมืองมาว และ เมืองผีอิงคึ (๑๐๖ BC – ๑๕๐๐ AD)
เมืองมาวมีอายุต่างกัน เจื้อนอ้ีเหลี้ยงอ้างใน ประวตั ศิ าสตรเ์ ชอื้ ชาตไิ ทยวา่ มอี ายุ ๓,๐๐๐ ปี บางแหลง่ อ้าง ๒,๐๐๐ ปี๑๑๒ หลายแหล่งระบุคริสต์ศตวรรษที่ ๖ หลังจากฮั่นยกทัพมาปราบแถนใน ๑๐๙ BC เป็นเหตุ ให้อ้ายลาวต้องหาทางเอาตัวรอด โดยต้องส่งลูกหลาน ไปสรา้ งบา้ นแปงเมอื ง ประมาณ ๑๐๖ BC เพอื่ สอดคลอ้ ง กับคุณสมพงศ์ วิทยศักด์ิพันธ์ ระบุชาวไทใหญ่ก่อตั้ง อาณาจักรตั้งแต่ก่อนคริสตกาลเป็นต้นมา๑๑๓ เร่ิมแยก พ้ืนท่ีปกครองวงศ์สางดาฝั่งตะวันตกแม่น้าล้านช้าง ส่วนสางแดงฝั่งตะวันออก ร่วมกับไทล้ือทาศึกกับยักษ์ สี่แสนหมอนม้าผลักดันข้ามแม่น้าลานช้างตามตานาน อาละโวกะยักษ์ (อ้ายลาวกับยักษ์)
หลังสงครามอ้ายลาว - ฮ่ัน ชาวไทที่รอดตายจาก น้าท่วม กระจัดกระจาย ในฟ้า – ขวัญ - เมืองระบุว่า “เลง่ ดอน เจา้ ฟา้ แผด ปรกึ ษากบั ยา่ แสงฟา้ และลาวขรี แล้วเชิญ ขุนหลวง ขุนหลาย หลานเทพเจ้าแถนคา เครือญาติของเล่งดอนให้ไปครองเมืองกลางที่มีคน หลายเชื้อชาติ แตกออกมาจากน้าเต้า” จะเห็นได้ว่า เหตุการณ์สอดคล้องกับตานาน ยืนยันได้ว่าเมืองมาว (เมืองฮา เมืองฮี) เกิดต่อจากยุคอ้ายลาว อาจเป็นเมือง ตะโก้ง (หรือต้าปี) หรือปง (ซีปอ) ท่ีอ้างโดยเพมเบอร์ตัน
๑๑๑ นพคุณ ตันติกุล, ล้ํานนํา ในมิติกําลเวลํา (เชียงใหม่: สํานักพิมพ์ The Knowledge Center, ๒๕๔๘ ) หน้ํา ๕๔ - ๕๕ ๑๑๒ กัญญํา ลีลําลัย ล ด. หน้ํา ๙๕
๑๑๓ สมพงศ์ วิทยศักดิ์พันธ์ ล ด. หน้ํา ๔๗-๔๘.
นาวิกศาสตร์ 62 ปีที่ ๑๐๔ เล่มที่ ๗ กรกฎาคม ๒๕๖๔
