Page 14 - HAND IN HAND 06

de kom schoot, waardoor de carrière uiteindelijk strandde op dertigjarige leeftijd. Als het aan Henk lag,
was hij nog zeker vijf jaar langer doorgegaan.
Het spektakel van Henkie Bijl bood de Rotterdamse toeschouwer na de bevrijding een publiekslieveling. Zijn tijgersprongen waren ongeëvenaard, evenals zijn nietsontziende manier van uitkomen. Waar de stad werd opgebouwd, ging Feyenoord achteruit. In 1940 werd de club nog kampioen, maar op de volgende
titel zou gewacht moeten worden tot 1961. Henk van der Bijl is dan reeds vier jaar weg bij Feyenoord. “Nee, ik heb nooit veel gewonnen
met Feyenoord”, sprak hij later uit tegenover de clubkanalen. “Ja, alleen de Zilveren Bal. En één keer de toss.” De wisselwerking tussen de doelman en het Legioen was echter meer waard dan zilverwerk. De vurige aanmoedigingen van het publiek bezorgden Henk kippenvel. Een gevoel dat hij is gaan missen toen
de handschoenen eenmaal aan de wilgen hingen. Toegezongen worden, deed hem veel. ‘Er is maar éne tijger: Bijl, Bijl, Henkie Bijl!’ klonk het als de doelman op adembenemende wijze richting de kruising vloog. Het voorzetsel in de achternaam werd daarbij weggelaten, wat in Rotterdam niet ongebruikelijk was. Liefkozend werd Henk van der Bijl zodoende
omgedoopt tot ‘Henkie Bijl’, passend bij de band tussen de doelman en het Legioen.
Een man die Rotterdam in al zijn stadia zag, die perioden van zowel glorie als tragedie heeft gezien, die jarenlang hoopte om nog één keer een succesvol Feyenoord te zien. Ooit, op een afschuwelijke 14 mei, werd Rotterdam van zijn hart beroofd, maar uit de duisternis ontsprong wilskracht, als een feniks uit de as. In zowel 2017 als 2023 ging de wens van Van der
Bijl in vervulling, en zag hij herboren succes van Feyenoord op diezelfde datum, 14 mei. Een datum die dezelfde veerkracht bevat als Van der Bijl, als hij opsprong en het speeltuig
14
HAND IN HAND