Page 47 - HAND IN HAND

Gerrit Jan en Heleen samen aan het werk aan hun boek. “We hebben er zoveel plezier aan beleefd. Dat is nu een dierbare herinnering.”
gedichten moesten nog op papier worden gezet. We hadden al wel doorgesproken wat erin moest komen, maar ze waren nog niet geschreven.”
Voor een van deze laatste gedichten heeft Heleen zich laten inspireren door Gerrit Jans laatste wedstrijdverslag, dat hij schreef voor het AD op de dag voordat hij overleed. “In dat verslag gaat het over drie doelpunten van een speler, gescoord met rechts, met links en met het hoofd. Een perfecte hattrick, schreef Gerrit. In het gedicht laat ik Rik, de spits
van Rood Wit, nu ook zo’n perfecte hattrick scoren. Verder heb ik de vader van Rik in het boek Gert genoemd. Zo noemden mijn kinderen Gerrit altijd.”
Lege plek
Ruim een jaar na het overlijden van Gerrit Jan
van Heemst, voelt het verlies van haar broer
voor Heleen nog vers. “Vooral als we naar Feyenoord kijken, ervaar ik altijd die lege plek.
Bij een wedstrijd in De Kuip heb ik pas een keer keihard zitten janken. Mijn oudste zoon, Willem- Jan, barstte ook in tranen uit. Gerrit was de lievelingsoom van mijn drie zoons. Hun oom Gert is er niet meer, dat doet ze vreselijk veel pijn. Gerrit was altijd stapel op die jongens en omgekeerd was dit ook het geval.”
Heleen is blij dat het is gelukt om het boek nu uit te brengen. “Dit is natuurlijk ter nagedachtenis aan mijn broer. Het is het laatste wat we vóór hem en mét hem kunnen doen. En het is ook letterlijk het laatste tastbare van zijn hand. Dat wilden we niet zomaar voorbij laten gaan.”
Het eerste exemplaar van het boek is door Heleen uitgereikt aan haar vader en moeder. Een deel van de opbrengst gaat naar de Hartstichting.
LIEFDE
“Als je er zo gevoelig voor bent, zou ik niet dicht bij een ziekenhuis gaan wonen.”
In ‘Dit was het weekend’ reageert ESPN- voetbalanalist Kenneth Pérez cynisch op het antwoord van Quilindschy Hartman op de vraag na Feyenoord-Go Ahead Eagles hoe hij de minuut stilte, het spelen met rouwbanden en het gezang in de 12e minuut heeft beleefd.
Een paar dagen eerder heeft in Rotterdam een dodelijke schietpartij plaatsgevonden. Q woont tegenover het Erasmus Medisch Centrum. Hij heeft de sirenes gehoord en later leest hij wat er is gebeurd. “Ik denk aan die mensen en ik vind het verschrikkelijk. Ik ben daar gevoelig voor.”
Het kost hem moeite te spelen met een rouwband, omdat hij er een negatief gevoel van krijgt. “Ik moet daar niet te veel mee bezig zijn. Ik wil alleen maar bezig zijn met positiviteit en liefde. Dat is ook de reden dat ik positieve woorden op mijn lichaam
heb getatoeëerd.” Q draagt tatoeages als ‘LOVE’ en ‘PEACE’.
Het liefst sluit Q zich af voor negatief nieuws. “Ik heb er geen invloed op en ik wil er niet mee bezig zijn.” “Dat is toch bijna onmogelijk, want nieuws is eigenlijk altijd slecht”, zegt Valentijn Driessen
(De Telegraaf) die zelf niet doorheeft hoe hij als nieuwsmaker iets zegt over zijn eigen werk.
“Als je het leest”, antwoordt Q, “en dat probeer ik zo min mogelijk te doen. Voor mij werkt dat beter.”
In de studio vindt Pérez het maar niks: “Als je wegblijft van slecht nieuws, dan weet je toch niet wat er om je heen gebeurt? Ik vind het jammer voor hemzelf dat hij niet breder georiënteerd is.” Verstrikt in zijn eigen cynisme doet Pérez zijn best Q het etiket op te plakken van domme profvoetballer en het ontgaat hem dat Q’s woorden over liefde en positiviteit juist getuigen van het tegendeel. Q heeft ons zojuist een spiegel voorgehouden en laten zien hoe wij zelf ook kunnen zijn.
Frans Reichardt
OKTOBER 2023
47
ROOD-WITTE BRIL