Page 53 - ONZE HAVEN 16

Foto: Lennaert Ruinen
WIJ ZEGGEN Column Dennis de Roo
HAND
Ik verbaas me regelmatig over de stikstof- en CO2-uitstoot in Nederland en de kwestie van boeren en internationale controle. In Nederland staat de discussie over stikstof- en CO2-uitstoot al enige tijd centraal in het maatschappelijk debat. Het lijkt wel alsof boeren hier het grootste doelwit zijn van strenge maatregelen en beperkingen, terwijl er elders op de wereld weinig aandacht lijkt te zijn voor dit prangende probleem. Dit, terwijl energieopwekking de grootste boosdoener is...
Laten we eens beginnen met de situatie in Nederland.
De stikstofuitstoot is hier een ernstige zorg geworden. Boeren en de bouwsector worden geconfronteerd met strenge regels en beperkingen op hun activiteiten om de stikstofuitstoot te verminderen. Realiseren we ons wel dat we vanaf dit kleine stukje bijna de hele wereld voorzien
van onze landbouwproducten, en dat dit bovendien extra inkomsten genereert door het vervoer ervan? En dit alles in een kenniseconomie waarin onze politiek zoveel toekomst ziet. Ik zou willen voorstellen om te investeren in sectoren waarin we al tijden succesvol zijn!
Het beleid heeft geleid tot protesten en spanningen tussen boeren en de overheid. Hoewel het verminderen van stik- stofuitstoot belangrijk is, lijkt het onredelijk om alleen de boeren verantwoordelijk te houden voor deze problemen. Kijk eens naar andere vervuilende industrieën, zoals Tata Steel in IJmuiden en Chemours in Dordrecht, waar mensen al jaren worden getroffen, ook nog eens in Nederland.
Wat nog verontrustender is, is de kloof tussen de inspan- ningen van Nederland en die van andere landen, met name in Azië. Landen als China, India en andere opkomende economieën zijn enkele van de grootste vervuilers ter wereld. Toch lijkt er weinig te gebeuren op het gebied van internationale controle en regulering om deze uitstoot te verminderen.
Nederland heeft strenge regels en toezicht op stikstof-
en CO2-uitstoot, maar dit geldt niet voor alle landen. Er moeten mechanismen worden ingevoerd om ervoor te zorgen dat alle landen hun verantwoordelijkheid nemen en bijdragen aan het verminderen van de wereldwijde uitstoot, niet alleen van CO2, maar ook van vervuiling in het geheel.
Kortom, de situatie met betrekking tot stikstof- en CO2-uit- stoot in Nederland en de bestraffing van boeren roept serieuze vragen op over rechtvaardigheid en internationale verantwoordelijkheid. Het is hoog tijd dat de wereld zich verenigt om deze problemen aan te pakken, in plaats van de lasten eenzijdig op een klein stukje als Nederland te leggen en dan ook nog één of twee sectoren. Ik heb altijd geleerd dat delen vermenigvuldigen is, en ik denk dat het tijd is dat we, niet alleen in Nederland, niet meer streven naar de titel 'de beste van de klas'! Dit kan alleen hand
in hand, ook internationaal, iets waar de politiek eens de handschoen met andere landen dient op te pakken.
IN HAND
ONZE HAVEN • 53