Page 29 - Onze Haven +17
P. 29

 ‘Deze plek is no-nonsense; hier word je niet in een keurslijf geduwd.’
Mohamed Smaili (37), Sitemanager
“Geboren en getogen in Rotterdam-West, kwam ik een beetje vanzelf - uit gemak - op de hts terecht, want die was om de hoek. Zo kwam ik in de techniek te werken, maar gelukkig merkte ik al snel dat dat goed bij me paste. Na mijn studie ging ik meteen aan de slag bij Mourik, via een traineeship, maar dat ging zo goed dat ik die niet heb afgemaakt; na een aantal maanden was ik al hoofduitvoerder op een onderhoudslocatie.”
“Sinds anderhalf jaar werk ik als sitemanager en geef
ik leiding aan een team van bijna 140 medewerkers. Zij voeren onderhoud uit in fabrieken in de haven en ik zorg dat dat goed en veilig verloopt. Wat ik daar zo gaaf aan vind, is dat je echt een team bent, een familie, en die bestaat uit heel verschillende mensen, maar heeft wel een gemeenschappelijk doel. En als je dat bereikt geeft dat een vet gevoel met je team.”
“Al bij mijn sollicitatiegesprek kreeg ik een soort familiegevoel; ik sprak met niet met een manager in een mooi pak, maar met iemand in dagelijkse kleding die zelf net op de werkplaats was geweest. Het werd me toen meteen duidelijk dat je hier je ding kunt doen, alsof ik
in die eerste ontmoeting al voelen dat ik hier niet in een keurslijf zou worden geduwd. Ik was echt jong toen ik
hier binnenkwam, kwam net van school, maar kreeg het gevoel van: we hebben je nodig en we zijn er voor je. Dat gaf toen vertrouwen en dat is nooit meer weggegaan.”
“Werken in de haven is stiekem wel een beetje een droom geweest.” Lachend: “Ik ben een Rotterdamse jongen hè, en als Rotterdammer word je opgevoed met dat de haven iets is om trots op te zijn. Als je er niet werkt en er nooit komt, is eigenlijk helemaal niet duidelijk waar je nou precies trots op bent; je hebt er nog geen beeld bij. De eerste keer dat ik de haven binnenreed, weet ik nog goed. Ik was echt onder de indruk van hoe enorm het was en hoe verbonden je bent met de wereld. De haven is een belangrijke factor in ons leven. Als ik door de haven rijd, sta ik stil bij de fabrieken die voor belangrijke grondstoffen zorgen en de containers die altijd maar weer op de goede plek terechtkomen. Daar een deel van zijn is echt heel bijzonder.”
ONZE HAVEN • 29

























































































   27   28   29   30   31