Page 90 - Gers! editie 32

HET UITZICHT VAN
De reuring
van de rivier Chris van Marion Chris Bonis
Tekst Beeld
“Ik heb laten opschrijven dat ze mijn as bij afgaand tij over de Nieuwe Maas richting zee uitstrooien; aan de Maas heb ik alles te danken. Het heeft me nieuwsgierig gemaakt en mijn leven bepaald en gevormd.” Aan het woord is Marianne Ketting, in 1949 geboren aan de Maas en na heel wat omzwervingen over de wereld woont ze er nu weer.
De familie Ketting kwam uit Zeeland en vestigde zich rond 1880 in Rotterdam, op de Kaap.
Ze woonden boven het huidige verhalenhuis Belvedère. Haar vader werkte bij Junius aan de Tolhuislaan. Haar moeder was Kaaps kampioen klaverjassen bij een van de vele verenigingen die Katendrecht rijk was. Vanuit hun huis keek Marianne altijd uit over de Maas. In het Buizenpark stonden toen nog geen bomen, dat was nog opslagterrein voor buizen en oud ijzer. “Die buizen, daar keek je gemakkelijk overheen”, kan ze zich nog herinneren. “Ik zag schepen varen en aanmeren, de parlevinkers hun werk
doen en de heen-en-weer zijn ritjes van en naar de overkant maken.”
Weg van de Kaap
In de jaren 70 vertrok Marianne naar de andere kant van de Maas. De Kaap was afgegleden en het was er gevaarlijk. Ze dacht niet er ooit nog terug te keren. In Nederland runde ze een bedrijf, maar ze zat ook veel in Mali waar haar man als diplomaat werkte. De tuin daar was groot genoeg voor een exotisch uitzicht.
92
Zomer in Rotterdam