Page 91 - Gers! editie 32

“Kijk”, zegt ze plots, wijzend op een klein binnenvaartschip, “daar gaat een mama-en-papa- bootje. Die zijn kleiner, hebben gordijntjes en vaak een vetplant in de vensterbank. Grotere schepen zijn van de rederijen. Die hebben meestal luxaflex en de schippers zijn vijf dagen op en vijf dagen af. Dat is heel anders.”
De zee of de rivier
Water bleef Marianne altijd trekken en ze besloot in Renesse te gaan wonen, vlak bij zee. Maar zo
leuk als dat in de zomer is, zo saai is het in de winter. Ze verlangde terug naar de reuring van de rivier. Na acht saaie winters verkocht ze het huis. Ze wilde met haar man terug naar de inmiddels rigoureus opgeknapte Kaap. Ze schreef zich in voor Fenix 2, die nooit gebouwd werd, en voor het Havenkwartier. Tijdens het wachten liep ze over de Katendrechtse Kade langs een appartement dat te koop stond. Ze mocht binnen kijken en besloot direct het te kopen. En zo kijkt Marianne weer uit over de Maas. Ook zet ze zich
in voor de wijk, bijvoorbeeld als medeoprichter en voorzitter van Stichting Kaapse Kringen, die de inwoners van Katendrecht met elkaar in verbinding wil brengen. “Het culturele en sociale cement ontbreekt op de Kaap. Het café waar je elkaar ontmoet of de vereniging waar iedereen lid van is, dat mist hier. Hoewel de cafés Norge en De Ouwe Hoer zich beginnen te ontpoppen tot ontmoetingsplekken voor de wijk, lijkt het rijke Kaapse verenigingsleven iets van vroeger te zijn geworden.”
Gers!
93