Page 55 - Hand in Hand - Editie 5
P. 55
Tekst Bob van Gilst Beeld ProShots
ROTS
JANUARI 2025
55
VAN RIO
Het is een merkwaardige paradox in het leven van een verdediger. Doet hij zijn werk goed, dan is hij onzichtbaar. Toen het jaar 2005 begon, streek een Braziliaanse mandekker neer in De Kuip. André Bahia, Rots van Rio. Een meester in de kunst der zelfvergetelheid.
De branding. Het is het punt van de zee waar de golven breken, waar de kracht van het water het meest voelbaar
is, waar de golven zich met een onvoorspelbare kracht laten gelden. Soms als kabbelend water. Soms. Vaak genoeg wordt het water echter gevormd door grof geweld, dat alles in zijn pad tracht mee te sleuren. Te midden van
al dat woeste water, staat een rots. Niet zomaar een steen, maar een imposante aanwezigheid die standhoudt, ongeacht hoe woest het tij wordt. Deze rots laat zich niet verplaatsen, niet door de meest furieuze stormen, niet door het onvermoeibare geweld van de golven. In alle chaos is het de rots die beschutting biedt in het tumult des levens.
Rots
Bij Feyenoord zijn de golven zelden zacht kabbelend. Stormen van sportieve tegenslagen, pijnlijke nederlagen en financiële problemen lieten zich meermaals genadeloos gelden. Zo ook in de tweede helft van het eerste decennium van deze eeuw. Dat juist toen André Bahia zijn plek vond bij Feyenoord, is geen toeval. Een geweldige verdediger was hij niet, en in tijden van voorspoed was hij wellicht snel in de vergetelheid geraakt. In moeilijke tijden was hij echter de rots die het team stabiliteit bood. Het waren de stormachtige jaren van Feyenoord, waarin het team niet altijd kon rekenen op de
