Page 16 - HAND IN HAND editie 04

Spelers vertrokken en nieuwe gezichten werden verwelkomd, en dat proces heeft tijd nodig. Ook dit seizoen was dat het geval, maar we zijn nu goed op weg en hebben uitstekende wedstrij- den gespeeld. Toch moeten we scherp blijven. We spelen veel wedstrijden
en dat vergt veel van ons, zowel fysiek als mentaal, om telkens van nul naar honderd te moeten gaan. We zijn geen robots maar blijven mensen, zoals je zag in de wedstrijd tegen FC Twente. Daar moeten we van leren.”
In de Champions League kan Feyenoord zich meten met de beste clubs in Europa. Uitkomen op dat podium was altijd een droom van Alireza. “Ik had al gespeeld in de Premier League, de Europa League en op WK’s, maar de Champions League ontbrak nog. Toen ik de Champions League-hymne hoorde tegen Celtic, dat deuntje waar ik vroeger mee in slaap viel... dat is onbeschrijflijk. En dat ik in mijn debuut op het hoogste podium ook nog eens mocht scoren, absolutely crazy!”
Nederlands avontuur
Zijn hele carrière heeft Alireza zijn gevoel gevolgd bij iedere stap in zijn voetballeven. Het begon in de straten van Iran, waar hij het voetballen leerde - onbevangen, zonder na te denken, de actie makend. Pas toen
hij twaalf jaar oud was, voetbalde
hij voor het eerst bij een club en
twee jaar later tekende hij zijn
eerste profcontract. “Toen ik jonger was, heb ik verschillende sporten beoefend, zoals handbal en atletiek, maar ik kwam er al snel achter dat ik droomde van de bal aan mijn voet.”
Op zijn negentiende verhuisde
Alireza van Iran naar Nederland; het was een kans die hij niet kon laten liggen. “Er waren destijds meerdere clubs geïnteresseerd in mij, maar
ik had de ambitie om in Europa
te spelen. Ik wist dat Nederland bekendstond als een opleidingsland voor voetbaltalenten, dus toen NEC zich meldde, volgde ik mijn gevoel
en greep ik mijn kans.” Dat was wel even wennen voor zijn ouders: hun zoon verhuizen naar een vreemd land op zo’n jonge leeftijd. “Mijn ouders hadden liever gezien dat ik in Iran bleef. Vooral mijn moeder had er moeite mee. Ze was bezorgd dat ik alleen was in een vreemd land waar ik de taal en gewoontes niet kende. Maar toen mijn ouders mij voor het eerst bezochten in Nederland en zagen hoe goed ik was opgevangen en hoe gelukkig ik was, begrepen ze mijn keuze en waren ze heel blij voor mij.”
Vertrouwen
Na succesvolle jaren bij NEC en
vervolgens AZ eindigde Alireza’s eerste hoofdstuk in Nederland in 2018. Brighton & Hove Albion toonde interesse, en voetballen in de Premier League, daar had Alireza wel oren naar. “Ik had net een geweldig jaar
bij AZ achter de rug, waar ik zelfs topscorer van de eredivisie werd. Ik was klaar voor een stap hogerop en dat was voor mij de Premier League en Brighton.” In Engeland kende de buitenspeler ups en downs: “Mijn eerste jaar moest ik erg wennen aan een nieuw land, een andere competitie en nieuwe ploeggenoten. Ik kijk met een positiever gevoel terug op mijn tweede en derde seizoen, waarin ik goede wedstrijden heb gespeeld, maar ik maakte te weinig minuten om echt in een goede flow te komen.”
En toen kwam daar Feyenoord op
zijn pad. “De verwachtingen van de supporters waren natuurlijk hoog, met dat sterke seizoen van AZ nog in gedachten. En ik ben niet tevreden over mijn performance dat eerste seizoen. Omdat ik bij Brighton weinig speelde, had ik wat vertrouwen verloren. Daarmee worstelde ik, waardoor ik niet mijn niveau haalde. Het duurde even voordat ik mijn spel had hervonden en me weer vrij voelde op het veld. Dat ging in mijn tweede seizoen al veel beter. Ik maakte
meer minuten, was belangrijk met
16
HAND IN HAND