Page 25 - Hand in Hand 04

“We komen binnen, in de Janskliniek in Haarlem. Ik zei eerst even mijn moeder gedag en daarna gingen we naar de zaal waar Henny al klaar
zat. Willem had een mooi boek meegenomen, het grote boek dat
ooit over hem geschreven is. Dat boek had hij gesigneerd. Henny ziet Willem en hij begint te huilen. Echt verschrikkelijk, zo gelukkig was hij! Willem ging zitten op een stoel en Henny kroop bij hem op schoot. Een man van 56! En maar huilen en Henny deed een arm om zijn nek en Willem vond het allemaal best. Hij heeft zo een uur gezeten en na dat uur zei ik: “Nu moeten we echt gaan.” Henny had de rest van zijn leven, wat ook bijna had gekund want twee maanden later was hij dood, op Willems
schoot kunnen zitten. Het was echt prachtig om mee te maken. Ik denk dat hij stierf met een glimlach op zijn gezicht. Het was het mooiste wat die man is overkomen.”
Hoe keek Van Hanegem terug
op die ontmoeting?
“Hij heeft er een column over geschreven. Ik weet niet of hij dat nog steeds doet, maar hij had elke maandag een column in het AD.”
Heb je in je tijd als commentator met meer Feyenoorders zo’n
band opgebouwd?
“Met Pierre van Hooijdonk kon ik altijd heel goed opschieten. Ik heb na, en ik blijf het altijd het hoogtepunt vinden van wat ik mee heb mogen maken, het winnen van de UEFA Cup een radiodocumentaire van een uur gemaakt met Bert van Marwijk, heel groots, met wie ik ook heel goed
kon opschieten, en met Pierre. Dat waren wel de belangrijksten voor
mij. Als journalist wilde ik nooit een band opbouwen met mensen, want daar krijg je altijd gezeik over. Pierre was een uitzondering, die kon je ook altijd bellen. Je moet altijd uitkijken, en dat heb ik nu ook gemerkt, als je laat blijken voor welke club je bent, want je krijgt altijd gezeik. Zeker tegenwoordig met sociale media is dat echt verschrikkelijk. En dan hebben we het over voetbal.”
Daarom is het ook een lekkere bijzaak
“Kees Jansma heeft dat ooit zo genoemd en dat is het ook.”
Wat is de meest memorabele Feyenoord-wedstrijd die je ooit becommentarieerd hebt? Is dat dan de UEFA Cupfinale?
“Ik kan me nog een wedstrijd herinneren in Istanbul, tegen Fenerbahçe. Dat was echt een fantastische wedstrijd. Dat was memorabel omdat ik toen in een hotel zat, en dat noemden we thuis altijd ‘alles goud wat er blinkt’, omdat de sponsoren van Feyenoord met
hun vrouwen daar zaten. Die wilden wel graag laten zien dat ze wat geld hebben, maar ze waren zo leuk en aardig. Met hen heb ik in het hotel gezeten en zo ontzettend gelachen. Ik kan me herinneren dat de wedstrijd ook wel aardig was.”
“Ik heb zo veel memorabele wedstrijden gedaan. Al is het alleen al vorig jaar, die 6-0. Dat was
ook fantastisch. Laatst heb ik het uitgerekend, ik heb, geloof ik, 4.000 wedstrijden gezien dus dan is het een beetje lastig om al die memorabele wedstrijden te onthouden. De mooiste wedstrijd die ik ooit heb gezien is er helaas eentje van Ajax. Dat was Real Madrid-Ajax, 1-4. Toen dacht heel Nederland dat ik een diehard Ajax- supporter was, want bij elk doelpunt ging ik helemaal uit mijn dak. Toen kwam ik thuis en mijn vrouw zei: “Nou, nou, nou, jij vindt Ajax wel
heel leuk, hè?” Ik zei toen: “Schat, ik geniet van voetbal.” Zoals Feyenoord bijvoorbeeld speelde tegen Benfica, dat is buitenaards goed. Dan vind ik dat ik dat mag laten blijken.”
Een andere memorabele wedstrijd die Andy in zijn carrière heeft becommentarieerd, was voor RTL.
In 1994 speelde Feyenoord een uitwedstrijd tegen Werder Bremen en dit spektakelstuk eindigde in 3-4. Met Willem van Hanegem als trainer en een hattrick van Henke Larsson ging Feyenoord als winnaar terug vanuit Noord-Duitsland naar Rotterdam.
Hoe ziet een wedstrijddag van Feyenoord er tegenwoordig uit
in huize Houtkamp?
“De wedstrijddag tegenwoordig is heerlijk! Ik ben niet zo’n bierdrinker, maar ik drink wel speciaal bier en op zondag zet ik dan een lekkere Corona of een Leffe klaar, lekker hapje erbij
en dan ga ik zitten. Mijn vrouw kent mij als geen ander en ze weet dat ze mij dan moet laten zitten. Die gaat dan wat anders doen en dan ga ik lekker de hele dag genieten. Met name van Feyenoord natuurlijk, als het speelt, maar de andere wedstrijden kijk ik ook wel. Ik kijk er wel met iets minder interesse naar, maar ik kijk heel veel. Dat ben ik altijd gewend geweest. Ik heb nu vrij in de weekenden, het is niet meer zo dat mijn kleinkinderen langskomen en dat ik moet zeggen: “Opa moet nu naar Sittard.” Het is heerlijk dat ik daar niet meer heen hoef.”
De ‘coming-out’ van Andy Houtkamp als Feyenoorder is ook bij de club zelf niet onopgemerkt gebleven. Andy kreeg als dank een gepersonaliseerd shirt van de club. Als een kind zo
blij vertelde hij hierover: “Toen ik
met pensioen ging, heb ik heb op zondagmiddag bij de ‘Perstribune’ bekendgemaakt dat ik voor Feyenoord ben, wat een aantal mensen ook niet zo leuk vonden en verbaasd over waren, wat ik dan weer leuk vond. Nadat ik die uitzending had gehad, kreeg ik een pakketje van Feyenoord met een prachtige lange brief waarin ze zeiden dat ze het mooi vonden
en dat ze mij wilden uitnodigen
als ambassadeur van de club in de Champions League. En daar kreeg ik ook dit mooie shirt met ‘Houtkamp’ en nummer 12. Dat vond ik geweldig!”
‘ALS JOURNALIST WILDE IK NOOIT EEN BAND OPBOUWEN MET MENSEN, WANT DAAR KRIJG JE ALTIJD GEZEIK OVER
NOVEMBER 2024
25