Page 27 - Hand in Hand 07

Op de foto met Dániel en Kipirch in De Kuip.
ROOD-WITTE BRIL
tegenwoordig werk. József zelf is er niet bij. Hij
is erg moe, maar wel voldaan van de waardevolle zondag en bovendien heeft hij last van hoogtevrees. Arnold Scholten, een van zijn beste vrienden in de toenmalige Feyenoord-selectie, is de vorige avond nog op bezoek geweest in het hotel.
Bij het uitzichtpunt geeft Tünde aan dat de stad erg veranderd is ten opzichte van de jaren negentig, zeker met alle torens. Ik laat zien waar de club tegenwoordig spelers huis vestigt, op de Kop van Zuid, naast hotel New York. “Erg mooi, maar wij waren ook erg blij met ons huis in Dordrecht”, reageert Tünde. Dániel heeft nog een cadeau meegenomen: een shirt van zijn jongere broer, met de naam Kiprich op de achterkant. Na een bezoek aan de souvenirwinkel gaat de familie Kiprich nog even shoppen in de binnenstad. “Lekker een worst halen bij de HEMA”, lacht Tünde.
Het winkelen is een groot succes. “Ik heb een koffer bij moeten kopen om alles mee te kunnen krijgen op de vlucht van vanavond”, appt Dániel later die dag. Het weekend vat hij in één zin samen: “Ik ben na de geboorte van mijn dochters nog nooit zo trots en gelukkig geweest als dit weekend. In één woord: het was fantastisch!”
Mijn dank gaat uit naar Feyenoord voor het organiseren van de terugkeer van onze eeuwige
held József Kiprich.
JARIG
Op de flatgalerij in IJsselmonde is duidelijk dat ik goed zit. Er zit een Feyenoord-sticker op de deur en achter het raam hangt een Feyenoord-minidress. De deur staat al op een kier. De gang is behangen met Feyenoord- vlaggen. In de woonkamer staat Nico in Feyenoord-shirt en met een stralende glimlach. We omhelzen elkaar.
In 2018 ontmoet ik Nico voor het eerst voor mijn boek over Feyenoord-tatoeages. Op zijn borst heeft hij een tatoeage van De Kuip met lichtmasten die in het donker licht geven.
Sindsdien is er veel gebeurd. Nico kreeg een hersenbloeding en is arbeidsongeschikt verklaard. Zijn werk als kok kan hij niet meer doen. Zijn relatie ging
uit. Gelukkig heeft hij nog contact met vrienden bij zijn karateclub en met zijn vriend Leen. We drinken koffie en eten taart aan de tafel met Feyenoord-placemats. Nico is jarig en hij heeft gevraagd of ik met hem meega voor een rondleiding in De Kuip.
“Hoe oud ben je geworden?”
“57. Ik ben van ‘66.”
Ik reken. “Maar dan ben je nu 58.”
Nico schrikt. “Ben ik al 58? Echt? Wat oud!”
Bij De Kuip krijgen we instructies van onze gids Dick. We moeten niet treuzelen, want Dick heeft na ons nog een groep. We mogen wel foto’s maken.
Op de tweede ring van de Maastribune nemen we plaats op de rode stoelen. Dick wijst naar de Noordzijde waar de fanatieke Feyenoord-aanhang zit of liever gezegd: staat. Een mevrouw vraagt of Feyenoord altijd die kant op speelt. Dick antwoordt dat teams na de rust altijd van kant wisselen.
De rondleiding wordt onderbroken door Krista. Zij werkt bij Feyenoord en zoekt ene Nico. Nico steekt zijn hand op. Krista feliciteert hem met zijn verjaardag en geeft hem namens de club een cadeau: een zwarte fleece- deken met Feyenoord-logo. Nico is geëmotioneerd. Tijdens de rondleiding zegt Nico dat dit zijn mooiste verjaardagscadeau ooit is. Bij het afscheid zegt hij: “Feyenoord is alles in mijn leven.”
Nico is een geluksvogel.
Frans Reichardt
FEBRUARI 2024
27