Page 11 - HAND IN HAND 09

VOORPUBLICATIE
WE WILLEN HEM NIET MEER HEBBEN, AL KREGEN WE GELD TOE’
Feyenoord had in 1965 zowel het landskampioenschap als de KNVB beker gewonnen. Aanvaller Piet Kruiver was, samen met Willy van der Kuijlen van PSV, topscorer
van de eredivisie geworden. Toch vertrok de speler een jaar later bij Feyenoord, tot zijn eigen verbazing.
Harry Bild, de Zweedse aankoop
die vanaf 1965 bij Feyenoord de vertrokken aanvaller Henk Groot moet doen vergeten, en Piet Kruiver hadden een geweldige hekel aan elkaar. Ze gunden elkaar geen bal. Bild wilde Kruiver verdringen als topscorer, wat hem trouwens niet lukte. Maar wat Kruiver vooral dwars zat, was dat Bild aanzienlijk meer verdiende dan hij. Nog voor het seizoen was afgelopen, zat Kruiver daarom bij het bestuur. Kruiver — bijnaam: Piet Geld — vond dat hij een goed seizoen achter de rug had en wilde opslag. Hij had
net zijn century goal gemaakt voor Feyenoord. In een met 6-1 gewonnen wedstrijd tegen Willem II in De Kuip maakte hij zijn honderdste doelpunt voor de club, zoals zo vaak uit een listige pass van Coen Moulijn.
Transferlijst
Toen het Feyenoord-bestuur niet meteen reageerde, liet Kruiver weten dat hij zich op de transferlijst wilde laten plaatsen. Het werd besproken in het bestuur. Hij wil niet echt weg, hij wil meer geld, was de conclusie die de bestuursleden trokken na een tijdje discussiëren.
Volgens Kruiver waren er twee clubs die belangstelling voor hem hadden. De Amsterdamse club DWS, die twee jaar eerder in 1964, kampioen van Nederland was geworden, was daar een van. Op een textielbeurs was Kruiver DWS-voorzitter Henk Solleveld tegen het lijf gelopen.
Ze raakten aan de praat, Solleveld
vroeg hem of hij zin had om bij DWS te komen, en noemde een bedrag waar Kruiver even van met de oren moest klapperen. Hij liet Solleveld weten eigenlijk liever bij Feyenoord te willen blijven; als hij daar iets meer zou kunnen verdienen, zou hij in Rotterdam blijven.
Kruiver vertelde later aan Voetbal International dat hij voor driedui- zend gulden extra (‘dan nog kwam ik lang niet aan het salaris dat DWS me had geboden’) bij Feyenoord had willen blijven.
Solleveld wachtte niet af wat Feyenoord en Kruiver zouden besluiten, maar probeerde een beslissing te forceren en nam zelf contact met de club op. Guus Brox stelde hem voor Kruiver te ruilen tegen Rinus Israël, maar daar had Solleveld niet veel zin in; er moest een bedrag worden genoemd.
Niet naar PSV
Uit de notulen van de bestuursver- gaderingen van Feyenoord blijkt dat Kruiver het bestuur had ingefluisterd dat Solleveld bereid was 250.000 gul- den voor hem te betalen. Feyenoord besloot toen Kruivers verkoopprijs op 275.000 gulden te stellen – ‘en geen cent minder’, zo staat nadrukkelijk genoteerd. Als Kruiver zou blijven, zou hij 22.000 gulden salaris krijgen. Waarschijnlijk had Kruiver 25.000 gulden gevraagd, want naderhand fulmineerde hij dat Feyenoord hem voor drieduizend gulden had laten zakken.
Tussendoor was er ook nog contact met PSV geweest over een verkoop van Piet Kruiver; op wiens initiatief wordt niet duidelijk uit
de notulen. Wellicht was dat de tweede club die belangstelling zou hebben gehad. Maar PSV, waar Kruiver eerder al had gespeeld,
APRIL 2024
11