Page 24 - Hand in Hand - Editie 8

Wil van Dongen (links) en stamgast Frans Vriethoff
Verruwing
“In de jaren 70 kwamen mensen uit de hele buurt voetbalwedstrijden bij ons thuis kijken”, vertelt Wil. “Iedereen was toen een stuk vriendelijker. Maar goed, dat waren ook andere tijden. Tegenwoordig is dat wel anders.” Frans beaamt dit: “Vroeger werden kinderen harder aangepakt als ze zich misdroe- gen. Tegenwoordig gebeurt dat nau- welijks nog. Het wordt overal steeds ruwer in Nederland en dat maakt het er niet echt beter op.” Toch denkt Wil niet aan verhuizen. “Wonen in Zuid voelt gewoon als mijn thuis. Ik voel mij hier het prettigst. En ik ben ook niet bang als ik over straat loop.”
Talenten op Varkenoord
“Mijn vader was een trouwe supporter
en ging altijd naar De Kuip”, zegt
Wil daarna. “Ik heb zijn passie voor Feyenoord overgenomen. Nu zit mijn dochter, samen met mijn kleinzoon, bij elke thuiswedstrijd in het stadion tussen de harde kern. Dat vinden ze fantastisch. Mijn kleinzoon voetbalt
bij Feyenoord onder 10, daar ben ik enorm trots op. Het valt op hoe weinig doorstroming er is van de eigen jeugd naar het eerste elftal van Feyenoord, terwijl er op Varkenoord genoeg talenten rondlopen. Het probleem
is volgens mij dat jonge spelers
niet genoeg kansen krijgen. Neem bijvoorbeeld Gjivai Zechiël, die ik heel goed vind. Toch ligt de focus vaker
op externe versterkingen dan op de ontwikkeling van eigen talenten en dat vind ik erg jammer.”
Sociale controle
In het café waar supporters al decennialang samenkomen, praten ze niet alleen over voetbal, maar ook over het leven, de veranderingen die ze doormaken en over de mensen die niet meer bij hen zijn. Frans vertelt over het gemis van oude stamgasten Henk en Theo, die plotseling thuis overleden. “Een vriend en ik telden dat de afgelopen jaren 35 stamgasten van dit café zijn overleden. Maar ja, het oude vlees moet als eerste op”, zegt hij met een cynische glimlach. “Ad, inmiddels in de tachtig, kan
door gezondheidsproblemen niet meer komen, maar hij blijft toch in contact met de groep. En dat is het mooie van onze vriendengroep: als
je niet meer in dit café komt, valt dat
24
HAND IN HAND