Page 73 - Hand in Hand - Editie 8

ROOD-WITTE BRIL
APRIL 2025
73
BLESSURE- GOLF
“Ik denk wel dat ik het weet”, zegt Ed, de supporter op de Kuipstoel naast mij, als ik mijn verbazing uitspreek over de blessuregolf die Feyenoord dit seizoen teistert. De wedstrijd tegen NEC staat op het punt van beginnen en Feyenoord telt dertien (der- tien!) blessures.
De stroom aan blessures is voor mij een mysterie en in toeval geloof ik niet meer. Feyenoord heeft dit seizoen nog niet een keer in de sterkste opstelling gespeeld. Dat kan eens een wedstrijd gebeuren, drie wedstrijden kan ook nog en in het uiterste geval,
als je heel veel pech hebt, vijf of zes. Maar dat we na vierentwintig wedstrijden een heel elftal plus reserves missen door blessures, is ongekend. Dat is geen blessuregolf meer maar een blessuretsunami. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk?
Ed zegt dat-ie het weet en dus sta ik op het punt antwoord te krijgen op die vraag. Ed lijkt me er de man niet naar mij op te zadelen met een theorie over de naweeën van de coronavaccins. Elk moment zal hij mij onthullen dat de trainingsvelden op 1908 zijn aangelegd op een te harde ondergrond die verantwoordelijk is voor overbelasting en blessures. Of dat de maaltijden op 1908 worden bereid in pannen die zijn bekleed met een anti-aanbaklaag die bij verhitting een stof afgeeft die, vermengd met pasta of andere koolhydraatrijke etenswaren, de spierkracht aantast. Of dat de Russen Rotterdam- Zuid hebben uitgekozen als testgebied om via minuscule drones een zeldzame vloeistof te verspreiden die kracht en uithoudingsvermogen vermindert. Of dat de kleding van Castore is behandeld met een chemisch goedje dat via de poriën het lichaam binnendringt en daar het immuunsysteem verstoort.
“Vertel”, zeg ik, “want zoveel blessures, dat is geen toeval meer.”
“Nee, tuurlijk niet”, zegt Ed.
“Wat is het dan wel volgens jou?”
Ed is even stil en kijkt me indringend aan. “Het is gewoon pech.”
Frans Reichardt